بررسی کاربرد سیستم های پشتیبان تصمیم گیری در ارزیابی اثرات توسعه بر محیط زیست

توجه به محیط زیست در دوران ما تبدیل به معیار شده است، زیرا افزایش فشار درحد خارج از توان طبیعی می تواند سبب از دست دادن کارکردها و یا زوال و نابودی محیط زیست گردد. از طرف دیگر، هزینه بازسازی مناطق تخریب شده ده تا پنجاه برابر هزینه پیشگیری از تخریب است. بنابراین، نیاز به ارزیابی اثرات توسعه امری اجتناب ناپذیر است. ارزیابی اثرات توسعه به عنوان ابزار مدیریتی مهم و کارآمد در اختیار برنامه ریزان است تا براساس آن، اثرات بالقوه محیط زیستی یک یا چند طرح توسعه ای شناسایی و گزینه های موثر جهت رفع یا کاهش آن ها پیشنهاد شود. ارزیابی اثرات توسعه با چالش ها و مشکلاتی روبه رو است. با اینکه روش-های متعددی برای ارزیابی اثرات معرفی شده است، اما هیچ یک از آن ها به تنهایی قادر به حل این مشکلات و انجام ارزیابی کامل نیست. بنابراین، با توجه به نیاز روزافزون بشر به توسعه و به دنبال آن تخریب بیشتر محیط زیست، نیاز به روش هایی است که بتوان با کمک آن این مشکلات را مدیریت کرد و یک ارزیابی جامع و کامل انجام داد. سیستم های پشتیبان تصمیم گیری این قابلیت را دارند که با استفاده از آن ها می توان استفاده درست تر و سریع تر از روش ها را افزایش داد و ارزیابی عینی تری انجام داد. مدیران و تصمیم گیران هم با استفاده از این سیستم ها می توانند کیفیت تصمیم خود را بهبود ببخشند. همه این عوامل باعث کمک به کاهش تخریب محیط زیست و منابع و بالطبع سبب افزایش سود و منفعت خواهند شد. این مقاله به مروری بر سیستم های پشتیبان تصمیم گیری و مفهوم و کاربرد آن ها در ارزیابی اثرات توسعه بر محیط-زیست می پردازد.