کاوشی بر مشارکت سیاسی در ایران

مشارکت سیاسی و چگونگی دخالت مردم در تصمیم گیری های سیاسی و اداره جامعه از جمله مباحثی است که درسراسر تاریخ اندیشه سیاسی از قرن ها قبل از میلاد مسیح تا به امروز به چشم می خورد. یکی از مصادیق بارز مشارکت سیاسی مردم یک جامعه، شرکت در انتخابات مختلف یک کشور می باشد که از مسایل مطرح در جغرافیای سیاسی، جغرافیای انتخابات می باشد. جغرافیای انتخابات اولین بار در سال 1913 توسط دانشمند فرانسوی اندره زیگفرید مطرح شد. مشارکت سیاسی، به طور معمول به دامنه دسترسی شهروندان به حقوق دموکراتیک معمول در فعالیت سیاسی اطلاق می شود که از لحاظ قانونی استحقاق آن را دارند. مشارکت انتخابات، شامل فعالیتهای اختیاری صورت گرفته توسط تودۀ مردم برای تأثیر بر سیاست عمومی است. این تأثیر ممکن است مستقیم یا به انتخاب شخصی باشد که سیاستگذاری می کند. فعالیت هایی شامل رأی دادن در انتخابات از این جمله اند. برگزاری انتخابات آزاد و عادلانه و وجود رقابت سیاسی، یکی از وجوه دموکراسی و مشروعیت نظامهای سیاسی محسوب می شود. این مقوله در جوامع درحال گذار، اهمیت دوچندان دارد. انتخابات و مبارزات انتخاباتی، یکی از شاخص های مهم نظام مردم سالار است که در بطن آن، دو عنصر تداوم و تغییر پرورش می یابد. لذا در این پژوهش به عوامل موثر بر مشارکت مردم در انتخابات، ابعاد مشارکت سیاسی، الگوهای رفتاری در انتخابات، عوامل موثر در رفتار انتخاباتی و انتخابات در چندین کشور توسعه یافته و.... خواهیم پرداخت.