بررسی طراحی معماری پایدار با رویکرد طراحی معماری بیونیک و ارتباط آن ها بایکدیگر

مقاله بررسی طراحی معماری پایدار با رویکرد طراحی معماری بیونیک و ارتباط آن‌ ها بایکدیگر

امروزه به نظر می‌رسد که توسعه پایدار و مفاهیم آن به‌ خوبی با اهداف و مقاصد معماری می ‌تواند به ‌عنوان عاملی مؤثر جهت رسیدن به اهداف پایداری مطرح شود. در سال‌ های اخیر بیانیه ‌ها و مقالات بی‌ شماری در زمینه اصول معماری توسط محققان مختلف در سراسر دنیا مطرح شده است. مفهوم پایداری در عصر حاضر آن‌چنان اهمیتی یافته است که هر بحث معاصری درباره محیط‌ زیست و معماری بدون توجه به این مفهوم بحثی ناتمام محسوب می ‌شود. معماری پایدار یک فرآیندی است که می‌ تواند تکرار شود. معماری پایدار می ‌تواند در کیفیت محصول نهایی تأثیرگذار باشد و فرآیندی که ماندنی باشد را تشخیص دهد.

در این راستا الهام گیری از معماری بیونیک می ‌تواند در طراحی معماری پایدار مؤثر واقع گردد. بیونیک علمی است که مشکلات فنی و سازه ‌ای را می‌ تواند از راه‌ های زیستی حل کند، به عبارتی می‌ تواند از الگوهای زنده الهام بگیرد. براین اساس روح بخشیدن به ساختمان یکی از تمایلات معماری بیونیک است که طراحان این رشته با توجه به قدرت سازه برای تنفس (زنده ‌نمایی)، به کمک خطوط مستقیم یا منحنی خالص و القاء آهسته تمامیت سازه به آن دست پیدا می‌کنند و مهم‌ترین چیز برای طراحی معماری بیونیک آن است که ساختمان بتواند زنده بودن خود را القاء کند. سؤال اصلی تحقیق این است که استفاده از معماری بیونیک در پیوند با طراحی معماری پایدار به تأثیری در محیط‌ زیست خواهد داشت؟ روش تحقیق حاضر به‌صورت کتابخانه ای-اسنادی می‌ باشد. هدف این مقاله بررسی جایگاه طراحی معماری بیونیک در طراحی معماری پایدار و رابطه این دو مفهوم با یکدیگر می ‌باشد.