بررسی سهم نسبی عزت نفس کارکنان در تبیین تغییرات اثربخشی سازمانی و اولویت بندی آن ها

عزت نفس یکی از ملزومات عاطفی زندگی است و بدون آن بسیاری از نیازهای اساسی برآورده نمی شوند. همچنین اثربخشی‌ سازمانی‌ موضوعی‌ اصلی‌ در نظریه های سازمانی‌ است‌ و یکی از ملاکهای ارزیابی عملکرد سازمانی محسوب می شود. هدف این مقاله بررسی سهم نسبی عزت نفس کارکنان در تبیین تغییرات اثربخشی سازمانی و اولویت بندی آن ها است. این تحقیق به لحاظ هدف کاربردی، به لحاظ ماهیت توصیفی از نوع همبستگی و به لحاظ روش پیمایشی است. جامعه آماری تحقیق حاضر شامل کلیه کارکنان شعب بانک صادرات شهرستان شیراز است (1084). بر اساس فرمول کوکران حجم نمونه 284 نفر برآورد برآورد شد و به شیوه نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. به منظور سنجش متغیر عزت نفس از پرسشنامه والاس (2001)، و به منظور سنجش متغیر اثربخشی سازمانی از پرسشنامه بیلی باتمن (2002)، استفاده شد. روایی صوری و محتوایی پرسشنامه ها توسط کارشناسان تأیید شد. ضریب آلفای کرونباخ متغیرها نیز بالای 7.0 برآورد شد که حاکی از هماهنگی درونی گویه ها و تایید پایایی پرسشنامه ها بود. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از روش رگرسیون دو متغیره و آزمون فریدمن با کاربرد نرم افزار spss استفاده شد. بر اساس نتایج سهم عزت نفس کارکنان در تبیین تغییرات اثربخشی سازمانی مثبت و معنادار است بدین معنا که به ازاء یک واحد افزایش در عزت نفس کارکنان 22.0 درصد اثربخشی سازمان بهبود می یابد. نتایج به دست آمده از آزمون فریدمن نیز نشان داد، عزت نفس اجتماعی (4.50) و هم افزایی کارکنان بیشترین اهمیت (09.5) را به خود اختصاص داده است.