نقش داده های هیدروگرافی در کنوانسیون حقوق دریاها

هیدروگرافی شاخه ای از علوم کاربردی می باشد که با اندازه گیری و توصیف ویژگی دریا و مناطق ساحلی به منظور نیل به اهداف اولیه ناوبری و کلیه فعالیتهای دریایی در ارتباط مستقیم است. از فعالیتهای این شاخه می توان به فعالیتهای ساحلی، تحقیق و محافظت از محیط آبی و دریایی اشاره کرد. علاوه بر اندازه گیری عمق دریا، این علم به اندازه گیری موارد متنوع زیادی نیز می پردازد که از جمله ی آنها می توان از جزر و مد، جریانها ، جاذبه ، میدان مغناطیسی و ویژگی های شیمیایی ، فیزیکی و ساختاری آب و بستر دریا و تحدید حدود مرزهای دریایی (اجرای حقوق دریاها) نام برد. کنوانسیون حقوق دریاها شاخه ای از قوانین بین المللی جهت تلاش برای وضع قوانین در خصوص استفاده از منابع اقیانوسی برای بهبود بشریت می باشد. اولین مرز دریایی در ورای دریای سرزمینی بین ونزوئلا و بریتانیای کبیر از طرف ترینیداد و توباگو  در سال 1942 تحدید حدود گردید و این اتفاق باعث بوجود آمدن حق و حقوق  در فلات قاره شد. اولین کنفرانس حقوق دریاها در ژنو در سال 1958 برگزار شد. ثمره این کنفرانس چهار کنوانسیون بود و این اولین باری بود که قوانین دریا تدوین شد. به عبارت دیگر قسمتهای مختلفی از این کنوانسیون ها در پیشرفت و بهبود شرایط اقیانوسی نقش مهمی ایفا کردند. این چهار کنوانسیون عبارتند از: کنوانسیون دریای سرزمینی و منطقه ی مجاور، کنوانسیون دریای آزاد، کنوانسیون صید و منابع زنده ی دریاهای آزاد، و کنوانسیون فلات قاره ای. هر کنوانسیون به صورت مجزا تهیه شد و اجرای آنها جهانی نبود. در این تحقیق سعی شده که روشهای تعیین مرز های داخلی و خارجی دریایی یک کشور ساحلی معرفی و نقش داده های هیدروگرافی و چارتهای دریایی در ارائه این مرزها نمایان شود.