مرور تطبیقی سبک های دلبستگی بالبی با دلبستگی به خدا

مرور تطبیقی سبک های دلبستگی بالبی با دلبستگی به خدا

دلبستگی به خدا یکی از مفاهیم جدیدی است که در روان شناسی و مشاوره مورد بررسی قرار گرفته است. این مفهوم، تحقیقات وسیعی را در حوزه دلبستگی ایجاد کرده است. شرایط دلبستگی روابط مادر کودک، در رابطه فرد و خدا نیز مشاهده می شود که دال بر وجود رابطه دلبستگی با خدا است. بنابراین ویژگی های دلبستگی به والد در ارتباط با خدا نیز وجود دارد و لذا خداوند چهره دلبستگی فراگیر، همیشه در دسترس، پاسخگو و در نهایت مطلق است و جستجو و حفظ مجاورت با خدا در زمان بحران از طریق دعا امکان پذیر بوده ودلبستگی ایمن را تقویت می کند.

از آنجایی که ویژگی هایی که روابط دلبستگی را از دیگر روابط مجزا می کند از جمله 1)جستجوی مجاورت در زمان بحران، 2) پناهگاه مطمئن، 3) پایه ایمنی چهره دلبستگی جهت اکتشاف محیطی، ٤) اضطراب ناشی از تهدید جدایی از چهره دلبستگی و یا غم و اندوه ناشی از فقدان چهره دلبستگی، در مورد خداوند نیز صدق می کند؛ انواع دلبستگی که به ایمن و ناایمن ( اضطرابی، اجتنابی و دوسو گرا ) تقسیم می شود نیز در مورد ارتباط با خدا صدق می کند. پیامد فرآیند دلبستگی ایمن، به طور کلی ومخصوصا در ارتباط با خداوند ایجاد احساس ایمنی و سلامت روان و پیامد سبک های ناایمن، به طور کلی ومخصوصا در ارتباط با خداوند ایجاد ترس و اضطراب وافسردگی در فرد است.