بررسی اثر سطوح مختلف پروتئین و لیزین قابل هضم در جیره آغازین بر عملکرد جوجه های گوشتی

این آزمایش به منظور بررسی تاثیر سطوح مختلف پروتئین و لیزین قابل هضم در جیره غذایی بر عملکرد جوجه های گوشتی در دوره آغازین انجام شد. 300 قطعه جوجه گوشتی نر سویه راس 308 در سن یک روزگی به 6 تیمار دارای 5 تکرار و 10 قطعه در هر تکرار اختصاص یافت. آزمایش در قالب طرح کاملاً تصادفی به صورت فاکتوریل 2´3 انجام شد. پروتئین قابل هضم شامل دو سطح 19 و 22 درصد و لیزین قابل هضم شامل سه سطح 1.43 ،1.35 ،1.27 درصد جیره غذایی بود. سطوح مختلف پروتئین قابل هضم در جیره ی آغازین بر وزن زنده، خوراک مصرفی و ضریب تبدیل غذایی اثر معنی داری نداشت (p≥0.05) در حالیکه سطوح مختلف لیزین قابل هضم اثر معنی داری بر مصرف خوراک روزانه، افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل غذایی در دوره آغاین داشت (p<0.05). بیش ترین مقدار میانگین خوراک مصرفی روزانه و افزایش وزن روزانه در دوره آغازین مربوط به 1.43 درصد لیزین قابل هضم بود. افزایش سطوح لیزین قابل هضم به طور معنی داری سبب افزایش ضریب تبدیل غذایی گردید (p<0.05). بنابراین به لحاظ آماری خوراک دارای 19 درصد پروتئین قابل هضم و 1.35 درصد لیزین قابل هضم دارای بهترین عملکرد بوده است.