ژئوتوریسم و ارتباط آن با توسعه پایدار گردشگری در ایران (مطالعه موردی،گلفشان ها)

ژئوتوریسم، توریسم جغرافیایی یکی از رشته های تخصصی اکوتوریسم است که به معرفی پدیده های زمین شناسی به گردشگران با حفظ هویت مکانی آنها می پردازد. حفظ محیط زیست و چشم اندازهای آن، عدم تغییر و خودداری از دخالت انسان در بر هم زدن چهره زمین از اهداف اصلی ژئوتوریسم است. ژئوتوریسم زیر مجموعه توریسم پایدار بوده و هدف آن حفظ منابع گردشگری در مقاصد است. یعنی هدایت گردشگران به نحوی که محل مورد بازدید برای نسل های آینده هم همان طور باقی مانده و قابل استفاده باشد. توسعه پایدار بر سه اصل پایداری بوم شناختی، پایداری اجتماعی- فرهنگی و پایداری اقتصادی است. پایداری بوم شناختی تضمین کننده آن است که توسعه با حفظ فرایندهای اساسی زیست محیطی، تنوع و گونه های زیستی سازگار باشد. پایداری اجتماعی- فرهنگی تضمین می کند که توسعه با فرهنگ و ارزش های مردمی که متأثر از آن هستند، سازگار بوده و هویت جامعه را حفظ کند و پایداری اقتصادی تضمین می کند که توسعه واجد کارآیی اقتصادی بوده و منابع به ترتیبی اداره بشوند که بتوانند پشتیبان نسل های آینده باشد. هدف این پژوهش بررسی یکی از موارد منحصر به فرد ژئوتوریسم، پدیده گلفشان و ارتباط آن با توسعه پایدار است. روش پژوهش بر اساس هدف، بنیادی و بر اساس ماهیت، توصیفی تحلیلی است. از یافته های این پژوهش می توان به دستاوردهای ژئوتوریسم در ایجاد مطلوبیت صنعت طبیعت گردی در ارتباط با پدیده گل فشان اشاره نمود زیرا ژئوتوریسم این امکان را برای محققان و بهره برداران به وجود آورده است که بتوانند محیط را بهتر و کیفیت بازدید را ارتقاء دهند، بطوری که دخالت انسان در زمین منجر به نشان دادن برجستگی ویژه و تازه ای از طبیعت گردد.