علل کوتاهی قد کودکان در شهر گرگان

روش بررسی: این مطالعه توصیفی روی 100 کودک 14-6 ساله کوتاه قد طی سال 1384 صورت گرفت. مشخصات دموگرافیک کودکان، سابقه بیماری های کودک و خانواده، سابقه نارسی و آزمایشات خونی، تست تحریک هورمون رشد، معاینه فیزیکی، گرافی مچ دست و اندکس انحراف معیار برای هر کودک ثبت گردید. داده ها پس از کدبندی با استفاده از نرم افزار آماری spss-13 آزمون های آماری، کای اسکوئر و تی تجزیه و تحلیل شد.

یافته ها: اکثر مبتلایان به کوتاهی قد را دخترها (66 درصد) با میانگین سنی 2.25±10.84 سال تشکیل می دادند. میانگین سن استخوانی دختران 2.32±8.4 سال بود. میانگین سن تقویمی و سن استخوانی پسران به ترتیب 2.32±10.79 و 2.19±7.89 سال تعیین شد. شایع ترین علت کوتاهی قد به ترتیب شامل علل سرشتی (57 درصد)، کمبود هورمون رشد (30 درصد) و علل فامیلیان (8 درصد) بود. افراد مبتلا به کمبود هورمون رشد به طور معناداری سن استخوانی پایین تر و کودکان دچار کوتاهی قد سرشتی میانگین اندکس انحراف استاندارد (sds) بالاتری داشتند (p<0.05).

نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که کمبود هورمون رشد از علل مهم و شایع پاتولوژیک کوتاهی قد در کودکان است، لذا توصیه می شود، در تمامی اطفال مبتلا به کوتاهی قد پس از رد علت سرشتی و فامیلیال، تست تحریکی هورمون رشد به منظور تشخیص سریعتر و درمان به موقع عارضه، قبل از بسته شدن صفحه رشد اپی فیزیال انجام شود.