مقایسه اثر تزریق الکل با توکسین بوتولینوم در فلج مغزی

مواد و روش ها: در یک کارآزمایی بالینی 75 کودک (34 دختر و 41 پسر) مبتلا به فلج مغزی دی پلژیک جهت درمان به سه گروه تقسیم شدند؛ درمان در گروه اول (15 بیمار)، به صورت تزریق الکل 45 درصد، 4 هفته گچ گیری و به دنبال آن فیزیوتراپی و کاردرمانی؛ در گروه دوم (20 بیمار) به صورت تزریق توکسین بوتولینوم و سپس فیزیوتراپی و کاردرمانی و در گروه سوم (40 بیمار) به صورت فیزیوتراپی و کاردرمانی انجام شد. میانگین سنی کودکان 4.2 سال (6-2 سال) بود.

یافته ها: در یک مطالعه یک ساله، عدم نیاز به ساپورت در 60% گروه اول، 25% گروه دوم و 40% گروه سوم مشاهده شد. نتایج در الگوی راه رفتن صحیح پاشنه  انگشت در سه گروه به ترتیب 100%، 90% و 50%، و در وضعیت خنثی در پاشنه پا به ترتیب 60%، 25% و 12.5% بود. وضعیت خنثی پا در مرحله سکون راه رفتن در 100% گروه اول و دوم و 10% گروه سوم مشاهده شد.

نتیجه گیری: با توجه به دسترسی آسان تر و ارزانتر بودن، تزریق الکل 45 درصد همراه با یک دوره بی حرکتی (گچ گیری) در مقایسه با توکسین بوتولینوم، می تواند روش بهتری برای درمان گرفتگی عضلانی در فلج مغزی باشد.