رابطه گوژپشتی، فرورفتگی قوس کمری و چرخش لگن با افتادگی احشاء لگنی

هدف: با توجه به شیوع نسباً بالای افتادگی یا پرولاپس احشاء لنگی در زنان و لزوم بررسی تاثیر عوامل مستعد کننده این بیماری در جوامع مختلف، این تحقیق با هدف بررسی رابطه تغییرات انحنای ستون فقرات پشتی و کمری و چرخش (تیلت) لگن با پرولاپس احشاء لگنی انجام شد.

روش بررسی: در این مطالعه مورد-شاهدی، 15 نفر از زنان مبتلا پرولاپس احشاء لگنی از طریق نمونه گیری ساده و در دسترس و با توجه به معیارهای لحاظ شده، از بین بیماران مراجعه کننده به بیمارستان های اکبرآبادی و امام خمینی به عنوان گروه مورد و 15 نفر از مراجعین همان بیمارستان که درجه پرولاپس آنها صفر و یا یک بود، بر اساس همتاسازی با گروه مورد، به عنوان گروه شاهد انتخاب و وضعیت پرولاپس (با استفاده از سیستم اندازه گیری پرولاپس احشاء لگنی)، انحناهای ستون فقرات پشتی و کمری (با استفاده از خط کش قابل انعطاف) و تیلت لگن (با استفاده از شیب سنج لگنی) آنها مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت. داده های حاصل با استفاده از آزمون های آماری کولموگروف- اسمیرنوف، تی مستقل و رگرسیون لجستیک تجزیه و تحلیل شد.

یافته ها: بین دو گروه اختلاف معناداری از لحاظ میزان کایفوز پشتی، (p=0.26)، لوردوز کمری (p=0.52) و تیلت لگن (p=0.41) وجود نداشت.

 نتیجه گیری: گرچه مطابق نتایج این مطالعه، ارتباط معناداری بین میزان کایفوز پشتی، لوردوز کمری و تیلت لگن با بروز پرولاپس احشاء لگنی یافت نشد، اما همسویی جهت تغییرات فاکتورهای موردنظر با مفروضات مطالعه، وجود رابطه بین افزایش کایفوز و کاهش لوردوز با بروز پرولاپس احشاء لگنی را در یک جامعه بزرگتر آماری، همچنان محتمل باقی نگاه می دارد.