مقایسه شاخص های تنفسی گفتار در کودکان فلج مغزی نوع اسپاستیک و کودکان عادی

روش بررسی: تحقیق حاضر به روش مقطعی مقایسه ای و از نوع مورد- شاهدی است. با بکارگیری روش هدفمند و غیرتصادفی، بیست نفر کودک دختر و پسر فلج مغزی نوع اسپاستیک 12-5 ساله بعنوان بیمار و بیست نفر کودک عادی دختر و پسر با روش همتاسازی و جورکردن به عنوان گروه شاهد انتخاب شدند. بررسی پرونده سلامتی گذشته و آزمونهای اولیه بالینی و پاراکلینیکی مناسب برای همسان سازی و لحاظ معیارهای ورود و خروج از تحقیق و همچنین آزمونهای رادیولوژیکی ریه و آزمونهای خونی در جهت رد امکان هرگونه بیماری احتمالی زمینه ای ریوی و سیستمیک در هر دو گروه انجام پذیرفت. متغیرهای حجم جاری، حجم حیاتی و حجم آواسازی در گروه های نمونه و شاهد با استفاده از دستگاه کامپیوتری رسپیرومتر که ساخت و هنجار شده در مرکز تحقیقات دانشگاه گلاسکو انگلستان است سنجیده شد. داده های حاصل با استفاده از آزمون آماری تی مستقل مورد تحلیل قرار گرفت.

یافته ها: تفاوت معنی داری در متغیرهای میانگین حجم جاری، حجم حیاتی و حجم آواسازی بین گروه های مورد و شاهد وجود داشت (p<0.001). بدین صورت که این شاخص ها در افراد بیمار بطور متوسط 34% کمتر از افراد سالم بود.

نتیجه گیری: بر اساس نتایج این تحقیق، شاخصهای تنفسی گفتار در کودکان فلج مغزی اسپاستیک کاهش محسوسی داشته و این امر باید در برنامه ریزی دقیق و مشخص توانبخشی و گفتاردرمانی این کودکان مدنظر بوده و بکار گرفته شود.