رابطه افت شنوایی با میزان صدا و سابقه کار

زمینه: افت شنوایی ناشی از صدا یکی از آسیب های شغلی محسوب و محافظت کارگران در برابر صدا از اهمیت ویژه ای برخوردار است.

هدف: مطالعه به منظور تعیین میزان افت شنوایی ناشی از صدا و ارائه الگوی آماری نشان گر رابطه افت شنوایی با میزان صدای دریافتی و سابقه کار انجام شد.

مواد و روش ها: این مطالعه تحلیلی در سال 1380 بر روی 400 کارگر یکی از صنایع تولیدی مواد شوینده انجام شد. برای تعیین افت شنوایی ناشی از صدا، ادیوگرام این کارگران بررسی و پس از اعمال شرایط ورود به مطالعه و حذف عوامل مداخله گر، 209 نفر انتخاب شدند و پس از حدف تاثیر سن، افت شنوایی کل محاسبه شد. میزان صدای خالص دریافتی پس از حذف میزان تاثیر گوشی های حفاظتی برای هر کارگر تعیین شد. سپس با توجه به نتایج الگوهایی جهت برآورد افت شنوایی کل، افت گوش راست و گوش چپ از طریق تعیین میزان صدا و سابقه کار کارگران ارائه شد.

یافته ها: تراز فشار صدا در واحدهای مورد بررسی بین 76-107 dbn، میانگین سابقه کار 6.9±9.9 سال، میانگین میزان خالص صدای دریافتی 11.51±135.4 درصد و میانگین افت شنوایی دائم هر دو گوش 4.1±12.52 دسی بل بود. آنالیز رگرسیون نشان داد که بین افت دائم شنوایی، میزان صدا و سابقه کار ارتباط مستقیم و مثبت وجود دارد (r²=0.77, r=0.84) و این ارتباط برای گوش راست (r²=0.6, r=0.77) و گوش چپ (r²=0.64, r=0.8) نیز معنی دار بود. بررسی افت شنوایی دو گوش نشان داد که افت شنوایی گوش چپ اندکی بیشتر از گوش راست است.

نتیجه گیری: با توجه به افت ایجاد شده ناشی از صدا، لزوم تکمیل و اصلاح اقدام های کنترلی و حفاظتی در برابر صدا در کارگاه های ضروری است.