تاثیر تزریق مزمن گرلین بر خون سازی در موش بزرگ آزمایشگاهی

مقدمه: گرلین پپتیدی حاوی 28 اسید آمینه است که عمدتاً معده آن را تولید می کند. بنابراین، مخاط معده منبع اصلی گرلین موجود در گردش خون عمومی است. هورمون های کاهنده و افزاینده اشتهای لپتین و گرلین برخلاف هم عمل می کنند. بررسی نقش لپتین در خون سازی اندک بوده و با این حال تا امروز مطلبی در مورد تاثیر گرلین بر تولید گلبول های قرمز و سفید خون گزارش نشده است.

هدف: تعیین تاثیر گرلین بر خون سازی موش بزرگ آزمایشگاهی.

مواد و روش ها: 28 عدد موش بزرگ آزمایشگاهی از نژاد ویستار تهیه و به طور تصادفی به دو گروه کنترل و درمان تقسیم شدند. برای بررسی تاثیر گرلین بر شاخص های خونی شامل هماتوکریت، غلظت هموگلوبین، تعداد گویچه های قرمز، شاخص های گلبولی، آلبومین، پروتئین تام و درصد تفکیکی سلول های سفید خون، 1 نانومول از هورمون در 100 میکرولیتر سرم فیزیولوژی به ازای هر موش در گروه درمان و نیز همین حجم سرم فیزیولوژی به صورت زیر جلدی به موش های گروه کنترل تزریق شد. نمونه خون 5 و 15 روز پس از آخرین تزریق اخذ و متغیرهای مذکور اندازه گیری شد.

نتایج: در روز پنجم، درصد هماتوکریت و تعداد گویچه های قرمز به طور معنی دار افزایش و حجم متوسط گلبولی کاهش یافت (p<0.05). با این حال تفاوت معنی دار در سایر متغیرها بوجود نیامد.

نتیجه گیری: به نظر می رسد که گرلین نه با افزایش اشتها، بلکه به صورت مستقیم با عمل بر مغز استخوان یا غیرمستقیم با افزایش آزادسازی هورمون های رشد و نیز acth بر روند خون سازی اثر مثبت دارد.