تحلیل مدل ضریب تکاثر در توسعه صنعت گردشگری (مطالعه موردی استان اصفهان)

از آنجا که گردشگران یک منبع مهم کسب درآمد ارزی محسوب می شوند، مسافرت و گردشگری در تولید ناخالص ملی نقش مهمی ایفا می کند. سازمان جهانی جهانگردی میزان تولید ناخالص داخلی حاصل از این صنعت را بطور متوسط بین 3 تا 5 درصد برآورد می کند. از جمله مزایایی که صنعت توریسم از نقطه نظر اقتصادی دارد، گستردگی زمینه اشتغال در آن است. در ایران جاذبه های گوناگون طبیعی، فرهنگی، تاریخی و مذهبی موهبتی است که در اختیار اقتصاد آن قرار دارد. اگر بتوان این موهبت بالقوه را به ظرفیت هایی که قدرت تولید درآمد ارزی مستمر دارند تبدیل کرد، می توان برای کشور انتظار توسعه پایدار اقتصادی-اجتماعی داشت. در این میان استان اصفهان یکی از مناطق مهم توریستی کشور می باشد که عدم برنامه ریزی برای صنعت گردشگری این منطقه ممکن است شاهد نتایج بسیار نامطلوب اقتصادی، اجتماعی و کالبدی باشد. روش تحقیق در این مقاله توصیفی-تحلیلی، استنباطی با تکیه بر روش قیاسی بوده و از شیوه های مصاحبه، مشاهده و تکیه بر آمار و اطلاعات ادارات و سازمان های مرتبط و استفاده از نرم افزارهای spssexcel ,  بوده است. در این مقاله با توجه به اهمیت درآمدزایی توریسم به مدل ضریب تکاثری توریسم پرداخته شده است و سعی در ارائه ضریب تکاثر اقتصادی با توجه به آمار هتل های استان اصفهان شده است.