نانوتکنولوژی، راهبردی در جهت توسعه پایدار کشاورزی نوین

با تداوم روند کنونی و برداشت از منابع طبیعی در آینده های نه چندان دور شاهد اتمام این منابع خواهیم بود به دلیل محدودیت دسترسی به اراضی زراعی و منابع آب، رشد بخش کشاورزی تنها از طریق افزایش راندمان به واسطه ی استفاده موثر از تکنولوژیهای پیشرفته، امکانپذیر می باشد. نقش و اهمیت نانوتکنولوژی در توسعه پایدار کشاورزی نوین از مقوله های مهمی است که در حال حاضر سرلوحه فعالیت سیاستگذاران و برنامه ریزان جوامع مختلف قرار گرفته است در این راستا استفاده از فناوری نانو می تواند به عنوان یک فرصت، موجبات تحول در بخش کشاورزی کشورمان را نیز فراهم سازد. گسترش این موضوع، مستلزم آینده نگری و برنامه ریزی به منظور توسعه پایدار بخش کشاورزی است که بدون تردید، یکی از نخستین گام ها در این زمینه، بررسی پیشرفتهای پرشتابی است که نانوتکنولوژی در این عرصه به وجود آورده بنابراین اولین قدم در بحث توسعه کشاورزی نوین از طریق نانوتکنولوژی برای کشورمان، شناسایی توانایی ها و قابلیت های بالقوه ای است که می تواند بسیاری از محدودیت ها را از سر راه برداشته و در نتیجه باعث فراگیر شدن این فناوری گردد. و به نظر می رسد با چالش های موجود در جهان امروز، نسلهای آینده ناگزیر به روی آوردن، به چنین شیوه های علمی و جدیدی خواهند بود. بنابراین عنایت به حیطه نانوتکنولوژی در ایران به عنوان یکی از کشورهای پیشرو در تولید علوم و فناوری، امری ضروری تلقی می شود لذا در امتداد همین امر در مقاله حاضر سعی بر بررسی نقش نانوتکنولوژی در جهت توسعه پایدار کشاورزی نوین نموده ایم تا با ارائه راهکارهایی، بتوانیم سهمی در توسعه و ترقی این مهم داشته باشیم.