اثر سورفکتانت‏های شیمیایی بر ویژگی‏های سطح سلول گونه میکروبی enterobacter cloacae

بر‎هم‎کنش بین باکتری و سطوح در بسیاری از مباحث زیست محیطی، صنعتی و پزشکی از اهمیت فراوانی برخوردار است. از جمله این برهم‎کنش‎ها، چسبیدن میکروارگانیسم‎ها به فاز هیدروکربنی (microbial adhesion to hydrocarbon) است که یکی از مکانیزم‏های تغییر خصوصیات در لایه مرزی آب/ نفت به شمار می‎رود و تاثیرات بسیار مهمی در بازده‎ی روش‏های ازدیاد برداشت نفت دارد. یکی از مهم‏ترین عوامل در چسبیدن میکروارگانیسم‎ها به فاز نفتی، آبگریزی سطح سلول (cell surface hydrophobicity (csh)) است. سورفکتانت‏های شیمیایی می‏توانند بر بر‎هم‎کنش بین باکتری و سطوح و همچنین میزان آبگریزی تاثیر به سزایی داشته باشند. در این مقاله سعی بر آن شده است تا اثر سورفکتانت‏های شیمیایی از جمله sdbs و triton x-100 بر آبگریزی سطح سلول گونه میکروبی enterobacter cloacae بررسی شود. نوع و غلظت سورفکتانت و همچنین حجم هیدروکربن به کار رفته می‎توانند بر میزان آبگریزی موثر باشند. از این رو، در ابتدا اثر حجم هیدروکربن بر آبگریزی بررسی شده تا نسبت حجمی مناسبی برای بررسی اثر سورفکتانت بر میزان آبگریزی تعیین شود و سپس به مطالعه اثر نوع و غلظت پرداخته شده است. گرچه نتایج حاصله افزایش میزان آبگریزی را برای هر دو سورفکتانت نشان می‏دهند، اما مشاهده می‎شود که sdbs تاثیر بیش‎تری را بر تغییر میزان آبگریزی دارد. به گونه‎ای که در غلظت 50 میلی‎گرم بر لیتر آبگریزی نمونه را تا دو برابر افزایش داده است (0.24.45).