مقایسه اثر میدازولام و لیدوکائین بر روی پاسخ همودینامیک به لوله گذاری تراشه

زمینه و هدف: لارنگوسکوپی و لوله گذاری تراشه می تواند باعث تاکیکاردی، افزایش فشار خون و دیس ریتمی و ایسکمی میوکارد شود. در این مطالعه تاثیر میدازولام و لیدوکائین بر پاسخ همودینامیک به لوله گذاری تراشه بررسی شده است.

روش کار: در این مطالعه، 52 بیمار کلاس یک (american society of anesthesia) asa، در سنین 20 تا 50 سال و کاندید عمل جراحی انتخابی فتق اینگوینال با بیهوشی عمومی، بصورت تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. برای تمامی بیکاران سرم نرمال سالنی یا رینگر (ml/kg5)، 10-5 دقیقه قبل از القای بیهوشی تجویز شد و سپس بیماران بمدت سه دقیقه پره اکسیژنه شدند. گروه یک، میدازولام (mg/kg0.05) و گروه دوم لیدوکائین (mg/kg1.5) سه دقیقه قبل از لوله گذاری تراشه دریافت کردند. القای بیهوشی با فنتانیل μg)100) و تیوپنتال سدیم mg/kg)5) داده شد و لوله گذاری تراشه به کمک ساکسینیل کولین (mg/kg1.5)صورت گرفت. حفظ بیهوشی با هالوتان (0.75-0.5 درصد) و نسبت های مساوی از نیتروس اکسایدو اکسیژن برقرار گردید. فشارخون سیستولیک، دیاستولیک، فشار متوسط شریانی و تعداد ضربان قلب قبل از پیش داروها (میدازولام و لیدوکائین)، لوله گذاری و دو و پنج دقیقه پس از لوله گذاری اندازه گیری و ثبت شد. سپس با استفاده از آزمون تی زوج و نرم افزار spss تجزیه و تحلیل داده ها صورت گرفت.

یافته ها: فشارخون سیستولیک، دیاستولیک، فشار متوسط شریانی و تعداد ضربان قلب پس از لوله گذاری تراشه در دو گروه نسبت به مقادیر پایه افزایش یافت. اختلاف افزایش خون دیاستولیک و فشار متوسط شریانی بین دو گروه معنی دار بود (0.05(p<. ولی اختلاف افزایش فشار خون سیستولیک و ضربان قلب بین دو گروه از نظر آماری معنی دار نبود. افزایش فشار خون دیاستولیک و فشار متوسط شریانی بصورت معنی داری در گروه یک بیشتر از گروه دو بود (0.05(p<.

نتیجه گیری: میدازولام از نظر بالینی به اندازه لیدوکائین در کنترل پاسخ همودینامیک به لوله گذاری تراشه موثر بود بنابراین می توان از آن به عنوان جایگزین لیدوکائین در لوله گذاری تراشه استفاده نمود و از مزایای ایجاد فراموشی، ضد اضطراب و بی قراری آن بهره مند شد.