تاثیر مشاوره گروهی به روش تحلیل رفتار متقابل بر کاهش افسردگی معلولان جسمی- حرکتی

این پژوهش به منظور بررسی تأثیر مشاوره گروهی به روش تحلیل رفتار متقابل بر کاهش افسردگی معلولان 25 تا 45 ساله معلول افسرده شهر کاشان انجام شد. در این تحقیق به شیوه نیمه تجربی، از بین معلولان افسرده مرکز کاشانه مهر کاشان در سال 1397، 40 نفر به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به شیوه تصادفی در دو گروه آزمایش (20 نفر) و گواه (20 نفر) قرار گرفتند. به منظور گردآوری داده ها در این پژوهش از پرسشنامه افسردگی بک استفاده شد. به این ترتیب، پیش از برگزاری اولین جلسه آموزش، با استفاده از پرسشنامه در هر دو گروه آزمایش و گواه، پیش آزمون اجرا شد و سپس برای گروه آزمایش 8 جلسه 120 دقیقهای آموزش تحلیل رفتار متقابل برگزار شد. در هر یک از جلسات یکی از مهارت های اساسی مدل اریک برن آموزش داده شد. بلافاصله بعد از اتمام جلسات آموزشی بر روی هر دو گروه آزمایش و گواه پس آزمون و یک ماه پس از آن آزمون پیگیری انجام شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کواریانس با اندازه گیری مکرر استفاده شد. نتایج نشان داد، آموزش مشاوره گروهی به روش تحلیل رفتار متقابل، سبب کاهش معنی دار افسردگی (0.01p≤) معلولان می گردد. نتایج آزمون اندازه گیری مکرر افسردگی در مقایسه دو به دوی مراحل آزمون، بین پیش آزمون با پس آزمون و پیگیری اختلاف معنیداری را نشان داد (0.01p≤) و پس آزمون و پیگیری در یک سطح آماری بودند. هم چنین بین نمره های عامل (پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری) و گروه ها تفاوت معنی داری مشاهده شد (0.01p≤). با توجه به نتایج این تحقیق چنین به نظر می رسد که آموزش گروهی معلولان افسرده به شیوه تحلیل رفتار متقابل، می تواند به طور مؤثری سبب کاهش نمره افسردگی آنان گردد و در ارائه خدمات بهتر برای سلامت روانی معلولان جسمی - حرکتی مفید باشد.