ناجی سبز ارتباط کودک و بزرگسال: کودک، هنرمند و عروسک درون

در دنیایی که سؤتفاهم ها و انقطاع روابط و تنهایی کشانی ها گرداب می سازد، آگاهی از درون خودمان و دیگران و رموز نهفته در لایه های زیرین روابط و گفتار و راه های برون رفت از عدم آشنایی یا عدم شناخت کافی نسبت به خود و دیگران و قدرت گفتار و بنیه روابط و گسست و پیوند آن، راه گشای برگشت به زیستن امیددارانه، پرنشاط و شکوفانه و کارگشای تعدیل تنهایی کشانی های اجتماعی است. وقتی آدمی بداند که در هر لحظه از زندگی در درون خود با سه بُعد؛ کودک، والد و بالغ (تحلیل رفتار متقابل اریک برن) چونان سه نفر در حال مواجهه است و پیام های ارسالی و یا دریافت های او از پیام های دریافتی به آن ابعاد شخصیت بستگی دارد، نسبت به شناخت و کشف آن ها و ویژگی هایشان محتاط تر عمل می کند. هر یک از این سه بعد می توانند نقش های قربانی، ستمگر یا ناجی (مثلث کارپمن) را در روابط به خود بگیرند. از این رو برای نشان دادن منقطع و متصل شدن روابط بخصوص بین کودک و بزرگسال و ارتباط گفتاری آن ها که در عصر حاضر با شکاف مواجه است، نمونه ای را برای بررسی شاهد گرفتن مناسب تر است. عروسک ها که در حکم زبان بین المللی و جهانی هستند، کودکانِ دست ساخته ی بزرگسالانند که بررسی آن در فیلم کلاه قرمزی و پسرخاله (توصیفی-تحلیلی بر محتوای مربوط به روابط) که در نوع مجموعه سینمایی نمایشی- کارتونی- عروسکی خود محبوب واقع شده بود و نمود بارز ارتباط عروسک (نماد کودک) و بزرگسال را هدف قرار داده بود، ما را با ابعاد شخصیت و اصلاح روابط و گفتار و تفکر در بُعدگزینی در روابط سوق می دهد و در تربیت و پروردن و پیراستن خود و دیگران (اعم از بزرگسالان یا کودکان) توانمندتر و سبز خواهد کرد.