مطالعه آزمایشگاهی استفاده از نانورس در بهبود تزریق پذیری بنتونیت در ماسه ساحلی تنکابن

در این پژوهش اثرات تزریق نانو ذرات رس cloisite®30b و بنتونیت بر روی خاصیت نفوذ پذیری ماسه ساحلی تنکابن مورد بررسی قرار گرفته است. کاهش نفوذپذیری خاک های ماسه ای از لحاظ زیست محیطی و جلوگیری از نشت شیرابه های سمی و رادیو اکتیو در منابع زیر زمینی بدون دست خورده شدن خاک مورد نظر بوده است. در این پژوهش دستگاهی جهت تزریق مواد و انجام نفوذ پذیری همزمان با هد ثابت تحت فشار حدود 2.5 بار بر روی نمونه های دست نخورده ماسه ای قبل و بعد از تزریق ساخته شده است. با درصد های نانو ذرات رس به آب در مواد تزریق، به ترتیب 0 و 0.1 و 0.25 و 0.5 و 0.75 و 1 درصد، نمونه ماسه ای مورد آزمایش نفوذپذیری قرار گرفت. درصد آب به مواد جامد شامل بنتونیت و نانو رس (13.34 (l/s= در نظر گرفته شده است. نتایج آزمایش نشان می دهد که تزریق بنتونیت و نانو رس در مجموع باعث کاهش محسوس ضریب نفوذ پذیری ماسه شده است. با افزایش این نوع نانو رس اصلاح شده در مواد جامد، خاصیت تیکسوتروپی و غلظت دوغاب کاهش می یابد. با افزایش درصد مواد نانو رس به آب از صفر تا 1 درصد، ضمن افزایش قابلیت تزریق پذیری در خاک های ماسه ای، ضریب نفوذ پذیری آن حدود 5 برابر افزایش یافته که نسبت به کاهش نفوذ پذیری بعد از تزریق ناچیز است. نتایج گویای این مطلب است که در تزریق بنتونیت در خاک ماسه ای، ضریب نفوذ پذیری قبل از تزریق مقدار 2-e 1.12 ((cm/s بوده که بعد از تزریق بنتونیت به مقدار 5-e 5.22 (cm/s) رسیده که حدود 215 برابر کاهش داشته است. با افزودن 10 گرم نانو رس در مواد جامد (1 درصد آب) به همراه بنتونیت قابلیت تزریق افزایش یافته و میزان ضریب نفوذ پذیری به 4-e 22.5 (cm/s) کاهش پیدا کرده است.