تعیین بهترین نسبت ارتفاع به دهانه پل عابر پیاده جهت کاهش ارتعاشات پل ناشی از عبور افراد

مقاله تعیین بهترین نسبت ارتفاع به دهانه پل عابر پیاده جهت کاهش ارتعاشات پل ناشی از عبور افراد

امروزه ساخت سازه های سبک علاوه بر استفاده در ساختمان های مختلف مسکونی، تجاری، صنعتی و غیره، شامل ساخت سازه های خاص نیز می گردد. در این خصوص پل های عابر پیاده از این قاده مستثنی نبوده و در طی دهه های اخیر، با استفاده از تجربه و دانش طراحان سازه و با توسعه مواد و تکنولوژی، ساخت پل های عابر پیاده سبک و باریک بسیار رایج شده است. عامل سبکی سازه ای باعث می گردد که خدمت پذیری این نوع سازه ها تحت بارهای حرکتی ناشی از افراد استفاده کننده در هاله ای از ابهام باشد. زیرا از چند دهه گذشته بنا به توصیه (1989) iso 2631-2 خدمت پذیری پل های مذکور می بایست به جای کنترل تغییر مکان استاتیکی آن ها با محاسبه فرکانس ارتعاشی اولیه و محاسب شتاب حداکثر آن ها کنترل گردد. در این تحقیق بررسی خدمت پذیری پل عابر پیاده، ساخته شده از عرشه فولادی تا خورده و بتن رویه تحت حرکت های مختلف راه رفتن، دویدن و اثر هم زمان حرکت گروهی و ترکیبی راه رفتن و دویدن بررسی می گردد. جهت رسیدن به هدف اصلی تحقیق، پارامترهای تاثیرگذار بر آسایش استفاده کنندگان از پل عابر ارائه گردیده است. در این پژوهش برای حصول نتایج، از روش عددی اجزا محدود با مدل سازی سازه در نرم افزار آباکوس استفاده شده است.