آثار نقض قرارداد در حقوق ایران

آثار نقض قرارداد در حقوق ایران

قرارداد یک موافقت نامه قابل اجرا و قانونی بین دو یا چند گروه است. هسته بیشتر قراردادها یک مجموعه از قولهای دو جانبه (یا در اصطلاح قانونی، "ملاحظات") است. قول هایی که هر یک از گروهها داده اند حقوق و وظایف آنها را مشخص می کند. قراردادها در دادگاه قابل اجرا هستند. اگر یک طرف قرارداد به وظایف قراردادی خود عمل کند ولی طرف مقابل عمل نکند، ("قرارداد را بشکند") به طرفی که به وظایف خود عمل کرده است در دادگاه این حق داده می شود تا به حقوق خود برسد. برای عهد شکنی، وجود قرارداد الزام آوری ضروری بوده، حال سؤال اینجاست که محدوده این الزام قراردادی تا چه قدر است و تجاوز به کدامیک از تعهدات قراردادی عهد شکنی محسوب می گردد؟ بنابراین برای شناخت تعهدات ناشی از قرارداد و در نتیجه مسئولیت ناشی از تخلف از آنها باید محتوی قرارداد بطور کامل مورد توجه قرار گیرد. با شناخت موضوع قرارداد و تعیین میزان تعهدات طرفین قرارداد، مفهوم اجرای عقد روشن می گردد. سوال دیگری که به ذهن خطور می کند این است که آثار نقض قرارداد در حقوق ایران چیست و در فرض نقض یک قرارداد چه آثاری به جای می ماند.