مدیریت و رهبری آموزشی در آموزش مجازی در دوران کرونا و پساکرونا

مدیریت و رهبری آموزشی در آموزش مجازی در دوران کرونا و پساکرونا

استفاده از رایانه و فنآوریهای نوین، شیوه های یاددهی و یادگیری را دگرگون ساخته. طبق مطالعات انجام شده درخصوص برنامه های توسعه کشورها، محوری بودن نقش فناوری اطلاعات و ارتباطات بسیار اثر بخش می باشد. دانش فناوری اطلاعات را می توان به عنوان ابزاری قدرتمند و قوی جهت ارتقاء کیفی آموزش مورد استفاده قرار داد. این در شرایطی است که فناوری اطلاعات و ارتباطات شیوه های سنتی آموزش را دستخوش تغییرات زیادی قرار داده، و دیگر نیازی به حضور فیزیکی و آموزش چهره به چهره ندارد. در این مقاله سعی داریم به معرفی آموزش مجازی و الکترونیک، بررسی آموزش مجازی در ایران در شرایط حضور ویروس کرونا و پس از این دوران و بیان این مسئله که آموزش مجازی نه تنها یک جایگزین به شمار نمی رود بلکه یک ضرورت انکار ناپذیر است بپردازیم.

خوشبختانه در هزاره سوم توجه طراحان آموزشی، مدیران، رهبران و سیاست گذاران آموزشی به این مهم معطوف گشته و امیدواریم بتوانیم سهم کوچکی در جهت پایه ریزی و مهیا سازی بستر آموزشی و فرهنگی به منظور حرکت به سمت مجازی شدن با عنایت به موضوع رهبری و مدیریت آموزشی که تا این لحظه در فضای مجازی مغفول مانده گام برداریم. پدیده جهانی شدن از نظر سیاستمدران و برنامه ریزان آموزشی از مهمترین مسایل روز به شمار می رود. این پدیده به صورت معناداری با عمر کوتاه خود تغییرات بی شماری ایجاد نموده، تا اندازه ای که در اقتصاد، تصمیم گیری های کلان فعالیت های اجتماعی، فرهنگی و ... هیچ مرز جغرافیایی برای خود قائل نمی باشد، منافع جوامع بشری را در هم تنیده و علاوه بر مراودات اقتصادی و تجاری افکار و دانش بشری را نیز بیحد و مرز نموده. سرعت توسعه اینگونه فناوری ها به اندازه ای هست که گاهی برنامه ریزان آموزشی دچار انفعال و جاماندگی می شوند. این سرعت با توجه به سرعت توسعه دانش، فنآوری و شیوه های نوین انتقال علوم به اندازه ای است که قطار تحلیل، پردازش، و برنامه ریزی را جا گذاشته و به ناچار می بایست در انتظار عواقب ناشی از این موج ایجاد شده باشیم.