ارتباط بین سلامت روانشناختی با تقید به نماز در ورزشکاران جوان

هدف این پژوهش بررسی ارتباط بین سلامت روانشناختی با تقید به نماز در ورزشکاران جوان بود. روش تحقیق توصیفی همبستگی بود. جامعه آماری کلیه ورزشکاران جوان 18 تا 25 سال شهرستان گرگان بودند و حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران تعداد 384 نفر تعیین گردید. شرکت کنندگان پرسشنامه سلامت روانشناختی فهرست 25 نشانه ای و تقید به نماز را تکمیل کردند. داده های حاصله با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون در سطح اطمینان 95 درصد تحلیل شدند. یافته ها نشان داد که نمره کل سلامت روانشناختی شرکت کننده ها در سطح مطلوبی بود. همچنین ارتباط نمرات سلامت روانشناختی و کلیه ابعاد آن با تقید به نماز رابطه ای معنادار، منفی و در حد متوسط تا قوی وجود داشت. بدین صورت که تقید به نماز بالاتر در سلامت روانشناختی افراد نقش قابل توجهی دارد.  در کل می توان گفت که تقید به نماز نقش بسزایی در سلامت افراد جامعه دارد لذا پیشنهاد می شود که مربیان با تقویت بنیه مذهبی جوانان هم سبب افزایش سلامت روانشناختی و هم سبب بهبود عملکرد ورزشی بشوند.