زبان روایت در رمان های رئالیسم جادویی

زبان روایت در رمان‌های رئالیسم جادویی

اغلب نویسندگان رئالیسم جادویی از قوه تخیل بسیار بالا و خلاقیت ادبی قابل تحسینی برخوردارند. این نویسندگان، برای ایجاد فضای متفاوت از دیگر ژانرهای ادبی، تحولاتی در سطح زبان روایت مرسوم در رئالیسم سنتی ایجاد می ­کنند. این تحولات در جنبه ­های مختلف فنون نویسندگی، از جمله صحنه­ پردازی، شخصیت ­پردازی و زبان روایت پدیدار می­ شوند.

نویسندگان رئالیسم جادویی، در سطح زبان روایت، آشنایی ­زدایی از زبان را به نوع دیگری وارد آثارشان کرده ­اند. این نویسندگان گاهی استعاره ­های مرده و معانی مجازی رنگ ­ورو رفته را در معنای تحت ­الفظی­شان به کار می­ گیرند و جان دوباره به آنها می ­بخشند. همچنین معمولاً بر خلاف روال معمول در رئالیسم سنتی حسن تناسب بین بزرگی حادثه و زبان روایت را عمداً رعایت نمی­ کند. به همین خاطر اغلب با توجه خاصی که به لحن روایت دارند عناصر خارق ­العاده را عادی جلوه می­ دهند یا بالعکس، عناصر عادی و روزمره را در نگاه شخصیت ­های داستان و خواننده خارق­ العاده می­ نمایانند. این نوع استفاده از زبان به نویسنده رئالیسم جادویی کمک می ­کند تا تصاویر جادویی ولی در عین حال ملموس ­تر و طنازانه ­ای را چاشنی اثر خود کند.