• بررسی اتصال متعادل و نامتعادل کننده برای جلوگیری از گسیختگی زودرس در مقاطع نبشی تحت کشش

    جزئیات بیشتر مقاله
    • تاریخ ارائه: 1392/07/24
    • تاریخ انتشار در تی پی بین: 1392/07/24
    • تعداد بازدید: 859
    • تعداد پرسش و پاسخ ها: 0
    • شماره تماس دبیرخانه رویداد: -
     حد گسیختگی نهایی به عنوان یکی از دو حالت حدی برای طرح عضو کششی مطرح است. نیمرخ نبشی به دلیل کارایی مناسب در کشش و تامین برِ لازم  (side)برای اتصال به قطعه ی اتصال (gusset plate) کاربرد فراوانی دارد. اثراتی مانند تاخیر برش و خمش ثانویه موجب کاهش مقدار مقاومت نهایی اسمی عضو می شود که با استفاده از طول و شکل مناسب اتصال قابل کنترل هستند. محققین متعددی پارامترهای موثر بر مقاومت نهایی مقطع بحرانی را بررسی کرده اند. در سال 1963 چزون و مونزه اثرات خروج از مرکزیت اتصال و طول جوش را در کاهش مقاومت با ضریب سطح مقطع موثر، u=1-x`/l بیان کردند که امروزه در آیین نامه های کشورهای ایران و آمریکا استفاده می شود. ما در اینجا قصد داریم پارامتر دیگری که در مقاطع غیر متقارن مانند نبشی موجب گسیختگی زود رس می شود، اتصال متعادل و نامتعادل کننده، را مورد بررسی قرار دهیم. ما ضریبی به عنوان ضریب نسبت، نسبت طول جوش پاشنه نیمرخ به پنجه، تعریف کردیم و حالات متفاوت این ضریب را بر روی مقاومت نمونه ها بررسی کردیم. در مجموع 14 نمونه در نرم افزار آباکوس مدل و آنالیز شد. برای اعتبار بیشتر از نتایج آزمایشگاهی آقایان اچ تی ژو و مایکل سی اچ یام که در سال 2008 در دانشگاه ماکائو بر روی 13 نمونه نیمرخ نبشی انجام گرفته در مدل و آنالیز نمونه ها استفاده شد. در پایان برای طرح این اعضا تصحیحاتی بر تفاسیر قبلی که از رفتار این اعضا می شد انجام گرفته است.

سوال خود را در مورد این مقاله مطرح نمایید :

با انتخاب دکمه ثبت پرسش، موافقت خود را با قوانین انتشار محتوا در وبسایت تی پی بین اعلام می کنم
مقالات جدیدترین رویدادها