پیش بینی فرسودگی تحصیلی بر اساس نشاط ذهنی، انعطاف پذیری روانشناختی وخودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان در دوره ی آموزش مجازی

پیش بینی فرسودگی تحصیلی بر اساس نشاط ذهنی، انعطاف پذیری روانشناختی وخودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان در دوره ی آموزش مجازی

هدف از پژوهش حاضر پیش بینی فرسودگی تحصیلی بر اساس نشاط ذهنی، انعطاف پذیری روانشناختی و خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان در دوره ی آموزش مجازی بود. روش پژوهش توصیفی همبستگی بود. جامعه ی آماری پژوهش دانش آموزان دختر مقطع متوسطه ی دوم منطقه ی جرقویه ی سفلی در سال تحصیلی 1400 - 1399 بودند که تعداد آنها براساس آمار ارائه شده از سوی مدیریت آموزش و پرورش شهرستان 700 نفر بود و با استفاده از فرمول کوکران، حجم نمونه متناسب با جامعه 248 نفر مشخص شد؛ در ادامه با استفاده از شیوه ی نمونه گیری در دسترس، لینک پرسشنامه های پژوهش برای نمونه ی آماری ارسال شد.

جهت گردآوری داده های پژوهش از پرسشنامه ی فرسودگی تحصیلی دانش آموزان شوفلی و همکاران (2000)، مقیاس نشاط ذهنی ریان و فردریک (1997)، پرسشنامه ی انعطاف پذیری روان شناختی دنیس و وندروال (2010) و پرسشنامه ی خودکارآمدی تحصیلی جینکز و مورگان (1999) استفاده شد.

داده ها با استفاده از روش های آماری ضریب همبستگی و تحلیل رگرسیون و با استفاده از نرم افزار spss نسخه ی 23 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج تجزیه و تحلیل فرضیه های پژوهش نشان داد فرسودگی تحصیلی بر اساس نشاط ذهنی، انعطاف پذیری روانشناختی و خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان در دوره ی آموزش مجازی قابل پیش بینی است (p<0/05).