رد پای رمانتیسم در شعر صدای پای آب

رد پای رمانتیسم در شعر صدای پای آب

تفسیر ها و برداشت های متناقض از شعر و زبان و نوع نگرش و جهان بینی شاعر نوپرداز معاصر " سهراب سپهری " در زمینه تعیین سبک شعری و گرایش و تمایل وی به نظریه ها و مکاتب ادبی نیز صادق است . صاحب نظران و دانش پژوهان و منتقدان هر یک بر پایه ی دیدگاه های خاص خود ، وی را متمایل به یکی از مکاتب سوررئالیسم ، سمبلیسم ، رمانتیسم و حتی ناتورالیسم دانسته اند . اما تا کنون کسی پژوهش دقیقی که منطبق بر مبانی و معیارهای این مکاتب باشد به دست نداده است .

در این میان همانندی و تناسبات گستره دید و اندیشه و احساس سهراب با مبانی اندیشه مکتب رمانتیسم قابل اعتناست . این مهم به ویژه در شعر « صدای پای آب» جایگاه ویژه ای می یابد. دست مایه های سهراب در سرایش و شکل دهی این شعر به اصول و مبانی مکتب رمانتیسم نزدیک است . خوانش تحلیلگرانه" صدای پای آب" و واکاوی مولفه های جهان اندیشه رمانتیستها در آن مانند « بازگشت به طبیعت و بدوی گرایی ، غلیان احساسات، غلبه تخیل، خردستیزی ، آزادی ، گریز وسفر، "من" مداری و انزوا طلبی ، ستایش کودکی» و باز نمود بن مایه ها و درون مایه های مشترک ،این دو، موضوع مورد بحث ما در این جستار است .