• تاثیر وازوپرسین، اکسی توسین و هیستامین محیطی بر ترشح استروژن و پروژسترون در گوسفند

    جزئیات بیشتر مقاله
    • تاریخ ارائه: 1391/03/31
    • تاریخ انتشار در تی پی بین: 1391/03/31
    • تعداد بازدید: 1696
    • تعداد پرسش و پاسخ ها: 0
    • شماره تماس دبیرخانه رویداد: -
    در این پژوهش آثار محیطی هورمون های نانوپپتیدی وازوپرسین و اکسی توسین و همچنین ناقل آمینی هیستامین و ارتباط آن ها با ترشح استروئیدها مورد بررسی قرار گرفت. لذا چهار راس گوسفند ماده، تحت تزریق وریدی دوزهای صفر، 125، 250 و 500 نانومول از سه ماده مذکور قرار گرفته و نمونه خون مربوطه به فاصله زمانی 4 روزه (و سه ساعت پس از زمان تزریق) گرفته شد. آزمایشات انجام شده روی خون ها شامل اندازه گیری هورمون های استروژن و پروژسترون بود. نتایج نشان داد که استفاده از دوزهای متفاوت وازوپرسین در میزان ترشح استروژن و پروژسترون تاثیر معنی داری نداشت p<0.05)). تزریق دوز 125 نانو مول اکسی توسین میزان ترشح استروژن به طور معنی داری افزایش داد اما با استفاده از دوز 500 نانو مول میزان ترشح استروژن به طور معنی داری p<0.01)) کاهش یافت. اما تزریق دوزهای متفاوت اکسی توسین بر میزان ترشح پروژسترون اثر معنی داری را به همراه نداشت. همچنین با تزریق دوزهای متفاوت هیستامین، تاثیر معنی داری در میزان ترشح استروژن و پروژسترون ایجاد نشد. با توجه به نتایج فوق شاید بتوان نتیجه گیری کرد که گیرنده های اکسی توسین در بافت های محیطی می تواند در دوزهای فارماکولوژیک تغییراتی را در میزان استروئیدها ایجاد نماید و این تغییرات وابسته به میزان تزریق، واکنش های متفاوت فیزیولوژیک را نشان می دهد. همچنین عدم تاثیر هیستامین بر ساز و کار ترشح هورمون های مورد بررسی، حاکی از نیمه عمر کوتاه این هورمون و یا عدم وجود گیرنده در این بخش ها می باشد.

سوال خود را در مورد این مقاله مطرح نمایید :

با انتخاب دکمه ثبت پرسش، موافقت خود را با قوانین انتشار محتوا در وبسایت تی پی بین اعلام می کنم
مقالات جدیدترین ژورنال ها