• جزئیات بیشتر مقاله
    • تاریخ ارائه: 1394/02/01
    • تاریخ انتشار در تی پی بین: 1394/02/01
    • تعداد بازدید: 1076
    • تعداد پرسش و پاسخ ها: 0
    • شماره تماس دبیرخانه رویداد: -
    با افزایش ارتفاع ساختمان موضوع سختی سیستم سازهای بیش از پیش مورد اهمیت قرار می گیرد و کنترل تغییر مکان های جانبی و دریفت طبقات مشکل خواهد شد. استفاده از مهارهای بازویی در ترازهای مختلف ساختمان های بلند، با افزایش عمق خمشی ساختمان به واسطه انتقال مقداری از نیروهای واژگونی به ستون های خارجی، به عنوان راهکاری مؤثر در کنترل تغییر مکان های جانبی شناخته شده است. هدف اصلی این مطالعه، مقایسه رفتار لرزه ای دو سیستم سازهای مهاربندهای کمانش ناپذیر و دیوارهای برشی فولادی در حضور مهارهای بازویی است. در این مقاله رفتار لرزه ای یک ساختمان 40 طبقه با دو سیستم سازه ای فوق الذکر به همراه مهارهای بازویی که در هر دو سیستم سازه ای در تراز طبقات 20، 30 و 40 قرار گرفته اند، بررسی شده است. رفتار لرزه ای ساختمان های مذکور بر اساس عملکرد آنها در زلزله با استفاده از تحلیل های تاریخچه زمانی بر روی مدل های غیرخطی سیستم های سازه ای فوق، توسط هفت شتابنگاشت بررسی شده است. عملکرد لرزه ای دو ساختمان از طریق مقایسه حداکثر تغییر مکان جانبی نسبی در طبقات، حداکثر تغییر مکان جانبی نسبی باقیمانده در طبقات و حداکثر شتاب مطلق طبقات مورد بررسی قرار گرفته است. با توجه به نتایج به دست آمده، برای دستیابی به رفتار لرزه ای قابل قبول در سیستم سازه ای مهاربندهای کمانش ناپذیر، به کارگیری المان های مهاربند کمانش ناپذیر در مقاومت های بسیار بالا و متعاقباً ابعاد بسیار بزرگ، ضروری است. این در حالی است که عملکرد لرزه ای قابل قبول در سیستم سازهای دیوار برشی فولادی و با استفاده از ورق های فولادی با ضخامت های معمول، قابل دستیابی است و به نظر می رسد که جایگزین مناسبی از لحاظ اقتصادی برای سیستم سازه ای مهاربندهای کمانش ناپذیر باشد.

سوال خود را در مورد این مقاله مطرح نمایید :

با انتخاب دکمه ثبت پرسش، موافقت خود را با قوانین انتشار محتوا در وبسایت تی پی بین اعلام می کنم
مقالات جدیدترین رویدادها
مقالات جدیدترین ژورنال ها