سازگار نمودن الگوهای طراحی شهری با الزامات شهر هوشمند (الکترونیک محور) با تاکید بر پایداری روابط اجتماعی

فناوری اطلاعات و ارتباطات به شکل گریزناپذیری در حال تسخیر همه حیطه های حیات انسانی است. از طرفی طراحان شهری چند سالی است که می کوشد بر ضروریت های مورد نیاز انسانی در فضاهای شهری و زندگی اجتماعی بشر تاکید نماید. امروزه به نظر می رسد سبک زندگی دیجیتالیزه شده بشری به سمتی خلاف جهت و نظر علم طراحی شهری در حرکت است و آن خانه نشینی، دور کاری و خلوت شدن کوچه، معابر و محله ها از حضور پر جنب و جوش انسان ها و تعاملات آنهاست. از این رو در این مقاله (که در راستای پایان نامه ارشد می باشد) کوشش شده تا پس از بیان مفاهیم کلیدی مرتبط با شهر هوشمند، طراحی شهری، توسعه پایدار و انعطاف پذیری، به نقاط ضعف و قوت آن ها در شرایط و سبک زندگی امروزی بشر پرداخته شود. در این پژوهش به تبعات منفی روند کنونی زندگی دیجیتال یا به عبارتی "دیجیتالیزه غیراصولی" از یک سو و بی توجهی طراحان شهری به نیازهای روز زندگی مدرن در طرح ها از سوی دیگر و لزوم تشریک مساعی فعالان این دو عرصه اشاره شده است. سپس با توجه به این موارد، راهکارهای مناسب برای تطبیق و ادغام و تشریک مساعی فعالان این عرصه ها با یکدیگر برای حصول نتیجه مطلوب مشترک پیشنهاد گردید.