اثر تزریق داخل بطنی رتینوئیک اسید بر آستانه درد در موش صحرایی نر

مقدمه: در مطالعه حاضر، با استفاده از مدل درد حاد و مزمن اثر تزریق داخل بطنی رتینوئیک اسید در موش های صحرایی بر آستانه درد مورد ارزیابی قرار گرفت.

روش کار: در این مطالعه از آزمون tail – flick و آزمون فرمالین جهت تعیین آستانه درد استفاده شد. در هر آزمون آستانه درد حاد و مزمن (یک و دو هفته) 252 سرموش صحرایی نر بالغ با وزن (275±25) گرم مورد ارزیابی قرار گرفت. در مدل حاد، 30 دقیقه قبل از تست رفتاری دارو به صورت تک دوز و در مدل مزمن، دارو بمدت یک یا دو هفته تزریق در هر می شد. حیوانات در هر مدل، به صورت تصادفی در 6 گروه هفت تایی تقسیم بندی شدند. در چهار گروه اول دوزهای 6، 3، 1، 0.5 میکروگرم داخل بطنی رتینوئیک اسید، در گروه پنجم حلال رتینوئیک اسید  +dmso)آب مقطر) و در گروه ششم محلول  acsfبه صورت داخل بطنی تزریق شد.

نتایج: نتایج نشان داد که تزریق حاد داخل بطنی رتینوئیک اسید آستانه درد را به روش tail – flick تغییر نمی دهد اما تجویز مزمن رتینوئیک اسید در مقادیر 6، 3، 1، 0.5 میکروگرم داخل بطنی به مدت یک و دو هفته به طور معنی داری آستانه درد را در مقایسه با گروه dmso کاهش می دهد (p<0.05). هم چنین تزریق دوز 3 میکروگرم داخل بطنی رتینوئیک اسید به مدت دو هفته آستانه درد را در فاز اول آزمون فرمالین کاهش می دهد.

نتیجه گیری: چنین نتیجه گیری شد که تزریق داخل بطنی رتینوئیک اسید به مدت طولانی به طور معنی داری سبب افزایش واکنشهای درد در موش های صحرایی می شود.