تأثیر ارتز میلواکی بر شاخص های مصرف انرژی نوجوانان پسر مبتلا به کایفوز متحرک ناحیه توراسیک

روش بررسی: این مطالعه از نوع شبه تجربی و به روش سنجش های مکرر می باشد که طی آن 19 نفر از نوجوانان پسر مبتلا به کایفوز متحرک ناحیه توراسیک در گروه سنی 13 تا 17 سال که حداقل 3 ماه از ارتز خود استفاده کرده بودند و سابقه بیماری قلبی  عروقی و تنفسی و محدودیت در فعالیت بدنی از جمله دویدن نداشتند، به روش نمونه گیری غیراحتمالی مورد ارزیابی قرار گرفتند. پس از جمع آوری اطلاعات زمینه ای و انجام معاینات بالینی بر روی این افراد، ارزیابی آن ها بر روی دستگاه نوارگردان جهت انجام آزمون بروس طی 3 مرحله کاملاً مجزا صورت گرفت. در پایان، تعداد ضربان قلب، حجم حداکثر اکسیژن مصرفی، سرعت، شیب و مدت زمان انجام آزمون از روی نمایشگر دستگاه ثبت گردید.

یافته ها: تحلیل های آماری نشان داد که میانگین تعداد ضربان قلب، حجم حداکثر اکسیژن، سرعت نوارگردان، شیب نوارگردان و همچنین میانگین مدت زمان فعالیت روی نوارگردان با وضعیت افراد (با بریس و بدون بریس) از لحاظ آماری دارای تفاوت معنادار بودند. به این صورت که همه این متغیرها در شرایطی که افراد در وضعیت بدون بریس فعالیت می کردند، افزایش یافت.

نتیجه گیری: به نظر می رسد، افزایش مقادیر شاخص های مصرف انرژی افراد در هنگام فعالیت روی نوارگردان در حالت بدون بریس، به علت کمتر بودن آن ها بوده و بدون هیچ باری روی خود توانسته اند مراحل بیشتری از آزمون را پشت سر بگذارند و با شرایط دشوارتری چه از لحاظ سرعت و چه از لحاظ شیب دستگاه مواجه شوند. با مقایسه میانگین های تعداد ضربان قلب در هر دقیقه از آزمون در دو حالت با و بدون بریس، این نتیجه به دست آمد که تعداد ضربان قلب در کلیه دقایق ثبت شده در وضعیت با بریس بیشتر از وضعیت بدون بریس بوده است که این نتیجه نقش ارتز را به عنوان یک بار یا عامل محدود کننده هنگام فعالیت مشخص می سازد . لذا می توان چنین نتیجه گیری کرد که استفاده از بریس میلواکی در هنگام فعالیت مصرف انرژی نوجوانان مبتلا به کایفوز را افزایش داده است.