بررسی فراوانی آلودگی به هلیکوباکتر پیلوری در بافت پولیپ و مخاط سینوس بیماران مبتلا به پولیپ و مقایسه با بافت مخاط سینوس افراد سالم با روش های ایمونولوژیک و pcr

زمینه و هدف: مطالعات چندی به بررسی هلیکوباکتر پیلوری (helicobacter pylori-h.pylori) در مخاط سینوس و بینی بیماران مبتلا به رینوسینوزیت مزمن پرداخته اند، ولی مطالعه مستقیم این باکتری در بافت پولیپ بینی محدود است. لذا، هدف از انجام این پژوهش بررسی فراوانی باکتری هلیکوباکتر پیلوری در بافت پولیپ و مخاط سینوس بیماران مبتلا به پولیپ بینی در مقایسه با مخاط سینوس افراد سالم بود.

روش کار: در این مطالعه مورد- شاهدی 62 بیمار مبتلا به پولیپ بینی و تعداد 25 فرد سالم (که به دلیل شکستگی بینی مورد عمل جراحی قرار گرفتند) با روش نمونه گیری غیر احتمالی متوالی وارد مطالعه شدند. این افراد سن بالاتر از 12 سال داشتند و مبتلا به بیماری زمینه ای مزمن نبودند. بر روی سرم افراد، آزمون الیزا برای بررسی آنتی بادی های g ,a ضد هلیکوباکتر پیلوری و برروی نمونه بافت پولیپ بینی بیماران و مخاط سینوس گروه شاهد، آزمون pcr انجام شد. جهت مقایسه فراوانی متغیرهای مورد مطالعه بین دو گروه از آزمون کای -دو استفاده شد.

یافته ها: میانه سنی گروه بیماران 38 سال (12 تا 65 سال) و گروه شاهد 26 سال (18 تا 54 سال) بود. درصد مردها در گروه بیماران 63% و در گروه شاهد 40% بود. موارد iga مثبت بین دو گروه بیمار و شاهد یکسان بود (14.5% در مقابل p-value=0.27 ,4%). ولی igg اختلاف معنی داری داشت (71% در مقابل p-value=0.001 ,32%). نتایج  pcrنیز بین دو گروه تفاوت داشت (32.3 موارد مثبت توام p-value=0.005 ,4%). در مقابل igg ,pcr نیز در گروه بیماران بیشتر بود ( 29% در مقابل p-value=0.01 ,4%).

نتیجه گیری: به نظر می رسد با توجه به مطالعات مولکولی و تغییرات غلظت  iggبرای هلیکوباکتر پیلوری، این باکتری می تواند به عنوان یکی از عوامل کاندید در بروز ضایعات پولیپی مطرح باشد.