آیا مصرف آنتی بیوتیک از شدت تظاهرات بالینی گلومرولونفریت متعاقب استرپتوکوک می کاهد؟

زمینه و هدف: درمان آنتی بیوتیکی از بروز موارد جدید گلومرولونفریت متعاقب عفونت استرپتوکوکی جلوگیری می کند. در این مطالعه، تاثیر درمان زود هنگام با آنتی بیوتیک بر شدت تظاهرات بالینی کودکان مبتلا به این بیماری ارزیابی شد.

روش بررسی: پرونده بیماران بستری با تشخیص گلومرولونفریت متعاقب عفونت استرپتوکوکی در بین سالهای 82-1368 مرور شد. این بررسی، یک مطالعه گذشته نگر توصیفی بوده است. معیارهای انتخاب بیماران عبارت بودند از: هماچوری، شواهد دال بر عفونت استرپتوکوکی [کشت مثبت یا تیتر بالا رونده [(antistreptolysin o titer)asot و کاهش گذرای c3. بر اساس سابقه مصرف آنتی بیوتیک در فاز نهفته بیماری، بیماران به دو گروه تقسیم شدند. شدت تظاهرات بالینی و یافته های آزمایشگاهی بدو بستری، از صفر تا چهار، امتیازبندی شد. مقایسه میانگین، با independent test و مقایسه تعداد بیماران، با chi-square صورت گرفت و p<0.05 معنی دار تلقی شد.

یافته ها: 86 کودک با میانگین سنی 8.76 سال65) (sd=2.85)  مذکر و 21 مونث ) وارد مطالعه شدند. شایع ترین تظاهرات بالینی به ترتیب عبارت بودند از هماچوری (100%)، ادم و ازوتمی (70%)، فشار خون بالا (68%) و پروتئینوری (53%). 35 کودک سابقه مصرف هیچ گونه آنتی بیوتیکی را نداشتند. ادم شدید (37.3% در مقابل 18.2%)، طول مدت بستری (11 روز در مقابل 8.9 روز) و حداکثر کراتینین (2 میلی گرم در دسی لیتر در مقابل 1.3 میلی گرم در دسی لیتر) در گروهی که آنتی بیوتیک مصرف نکرده بودند، به طور قابل ملاحظه ای بیش تر بوده است (p<0.05). میانگین امتیاز بالینی و آزمایشگاهی و امتیاز کل در گروهی که درمان آنتی بیوتیکی دریافت نکرده بودند، به طور قابل ملاحظه ای بیش تر بوده است (p<0.0001).

نتیجه گیری: مصرف آنتی بیوتیک از شدت تظاهرات بالینی کودکان مبتلا به گلومرولونفریت متعاقب عفونت استرپتوکوکی می کاهد.