مطالعه هیستوشیمیایی موکوپلی ساکاریدهای سلولی و ارتباط آن با تمایز تومور در کارسینوم مری و معده

روش بررسی: در این مطالعه آزمایشگاهی نمونه های بافتی 80 بیمار شامل 40 بیمار با اسکوآموس سل کارسینومای مری 40 ,(scc) بیمار با آدنوکارسینومای معده با تمایزهای مختلف تومور، از بخش آسیب شناسی بیمارستان امام رضا (ع) مشهد طی سال 1388 انتخاب گردید. نمونه ها با روش آلسین بلو2.5 ,1 ph  برای شناسایی ترکیبات موکوسی سولفاته و کربوکسیله همراه با شاهد مثبت و منفی رنگ آمیزی و بررسی میکروسکوپی شدند.

یافته ها: سلول های پوشش طبیعی و کارسینوم مری در تمایزهای مختلف در2.5 ,1 ph  رنگ پذیری منفی داشتند؛ اما سلول های استرومای طبیعی و توموری واکنش مثبت داشتند. سلول های غددی طبیعی و سرطانی معده در 1 ph منفی؛ ولی سلول های غددی طبیعی در2.5 ph  مثبت شدند؛ اما سلول های سرطانی در تمایزهای مختلف پاسخ ضعیفی نشان دادند. سلول های استرومای طبیعی و توموری معده در 2.5 ,1 ph مثبت بودند.

نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که احتمالاً در فرآیند سرطانی شدن، تغییر در عملکرد سلول های پوششی مری از نظر ایجاد ترکیبات موکوسی سولفاته و کربوکسیله پدید نمی آید؛ ولی در سلول های غددی معده تغییراتی به صورت کاهش ترشح ترکیبات موکوسی کربوکسیله ایجاد می گردد.