ارزیابی عوامل پیش آگهی کننده بقاء در بیماران با آدنوکارسینوم غیر متاستاتیک رکتوم

روش بررسی: در این مطالعه هم گروهی – گذشته نگر، 76 بیمار (40 مرد، 36 زن) مبتلا به آدنوکارسینوم غیرمتاستاتیک رکتوم ارجاعی به بخش رادیوتراپی – انکولوژی بیمارستان امید مشهد طی سال های 85-1380 بررسی شدند. تمام بیماران تحت رزکس یون جراحی قرار گرفتند. موارد با درگیری غدد لنفاوی و یا t3-t4، رادیوتراپی و شیمی درمانی اجوانت دریافت کردند. بقاء بدون بیماری از تاریخ تشخیص تا تاریخ عود بیماری به وسیله روش کاپلان - مایر تعیین شد. از آزمون log-rank برای ارزیابی منحنی بقاء بین گروه ها استفاده شد. آنالیز چند متغیری (multivariate) با استفاده از روش cox proportional regression به اجراء درآمد.

یافته ها: 4 بیمار در مرحله 1، 34 بیمار در مرحله 2 و 38 بیمار در مرحله 3 بیماری بودند. 48 بیمار تومورهای با تمایز خوب داشتند و 11 بیمار با علایم انسدادی مراجعه کردند. با متوسط زمان پیگیری 18 ماه، 17 بیمار دچار عود شدند. بقاء 3 ساله برای تمام بیماران 68.2 درصد تعیین شد. درصد بقاء 3 ساله برای مرحله 1 و مرحله 2 در قیاس با مرحله 3، بیماران بدون علایم انسدادی در قیاس با بیماران با علایم انسدادی، بیماران با سن بالاتر از 50 سال در قیاس با بیماران کمتر از 50 سال و بیماران با تمایز خوب در قیاس با بیماران با تمایز متوسط یا ضعیف به طور معنی داری بهتر بود (p<0.05). جنس و محل تومور اثر عمده ای بر بقاء نداشت. در آنالیز چندمتغیری تنها مرحله بیماری به عنوان تعیین کننده عمده بقاء باقی ماند (p<0.05).

نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که مرحله بیماری مهم ترین عامل تعیین کننده بقاء در بیماران با آدنوکارسینوم غیر متاستاتیک رکتوم می باشد. هر چند بیماران کمتر از 50 سال، تومورهای با تمایز متوسط یا ضعیف، و وجود علایم انسدادی نیز با کاهش بقاء در محاسبات تک متغیری همراه بودند؛ ولی در آنالیز چندمتغیری فاقد تاثیر بود.