ارزیابی نسبت پلاسمایی مس به روی در بیماران اسکیزوفرن

روش بررسی: این مطالعه مورد شاهدی روی 40 بیمار مبتلا به اسکیزوفرنی و 50 داوطلب سالم که به صورت تصادفی وارد مطالعه شدند، در مرکز اورژانس دانشگاه علوم پزشکی مازندران انجام شد. معیارهای خروج از مطالعه شامل بیماری های روانی دیگر، حاملگی، بیماری های اندوکرین، اتوایمیون، کبدی، کلیوی و همچنین مصرف داروهای تاثیرگذار بر متابولیسم مس و روی مانند داروهای ضدتشنج، کنتراسپتیو و گلوکوکورتیکوئید بود. نمونه های خونی به صورت ناشتا در ساعات 7 الی 9 صبح گرفته شد و غلظت پلاسمایی مس و روی آنها با استفاده از یک دستگاه جذب اتمی (perkin elmer gmbh) مورد سنجش واقع شد. آزمون تی دوطرفه برای تجزیه تحلیل آماری مورد استفاده قرار گرفت.

یافته ها: میانگین و خطای معیار غلظت پلاسمایی مس در گر وه مورد و شاهد به ترتیب 28±145 و 3±65 میکروگرم در دسی لیتر تعیین شد (p<0.05). میانگین و خطای معیار غلظت پلاسمایی روی در گروه مورد و شاهد به ترتیب 2±67 و 4±81 میکروگرم در دسی لیتر تعیین گردید (p<0.05). نسبت میانگین مس به روی در گروه شاهد 0.04±0.87 و در گروه مورد 0.38±2.07 بود (p<0.05).

نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان دهنده نقش مس و روی در پاتوفیزیولوژی بیماری اسکیزوفرنیا می باشد. علاوه بر این، ارزیابی نسبت مس به روی پلاسما می تواند به عنوان یک شاخص در بیماری اسکیزوفرنیا سودمند باشد.