مقاوم سازی لرزه ای اتصال تیر به ستون بتنی با استفاده از تقویت برشی در محل اتصال

اتصال تیر به ستون در سازه های بتنی از جمله مهمترین اعضای سازه ای است و گسیختگی برشی اتصالات دلیل اصلی ریزش بسیاری از ساختمانها در زلزله است. بنابراین، ارایه راهکار مناسب جهت افزایش مقاومت برشی اتصال می تواند پایداری سازه را افزایش دهد. به علاوه به دلیل رفتار رفت و برگشتی سازه در اثر زلزله، اتصالات تیر به ستون جز بحرانی ترین نقاط سازه است و ضعف آنها می تواند عواقب جبران ناپذیری داشته باشد. از جمله دلایل ضعف اتصالات بتنی می توان به عدم طراحی و اجرای صحیح و استفاده از مصالح نامرغوب اشاره نمود. در این تحقیق از روش اجزای محدود برای بررسی تاثیر تقویت برشی اتصال بر عملکرد نیرو- تغییر مکان آن استفاده شده است. برای انجام شبیه سازی از نرم افزار اجزای محدود آباکوس استفاده شده است. در ابتدا برای اطمینان از صحت عملکرد مدلها و دقت جوابهای پیش بینی شده، صحت سنجی با استفاده از نتایج یک تحقیق آزمایشگاهی و عددی انجام شده است. پس از اطمینان از دقت پیش بینی مدلهای اجزای محدود با استفاده از چیدمان پیشنهادی آرماتورها در نزدیکی و داخل هسته بتنی اتصال و نیز استفاده از الیاف پلیمری رفتار اتصال برای بتن های با مقاومت 20، 45 و 85 مگاپاسکال مورد بررسی قرار گرفته است. بارگذاری بارافزون و سیکلی به نمونه ها وارد شده است. رفتار اتصال تقویت شده و تقویت نشده با هم مقایسه شده و نتیجه گیری انجام شده است.