ارتقاء امنیت در مناطق حاشیه نشین با استفاده از طراحی محیطی (محلات سیلاب قوشخانه، احمدآباد و ملازینال)

سکونتگاه های غیررسمی حاصل شهرنشینی سریع و مشکلات اقتصادی کشورها و بخصوص کشورهای در حال توسعه می باشد. در واقع سکونتگاه های غیررسمی و نابسامان شهری، شکل بی ضابطه ای از تجمع مکانی گروه های کم درآمد، اغلب مهاجر در نقاط آسیب پذیر شهر است که به صورت کاملا خودرو و فاقد مجوز رسمی از نهادهای قانونی شهر ایجاد می گردند. شرایط موجود و حاکم بر این گونه نواحی در بروز ناهنجاری های اجتماعی بسیار مساعد می باشد. بدین ترتیب حاشیه نشینمی بعنوان یک بستر ارتکاب جرایم مورد توجه مسئولین امنیتی و قضائی قرار گرفته است. هدف این پژوهش استفاده از راهکارهای طراحی محیطی و شهری در جهت پیشگیری و کاهش جرایم شهر ی و افزایش امنیت در مناطق حاشیه نشین شهر تبریز  می باشد. روش تحقیق پژوهش، توصیفی-تحلیلی با اهداف کربردی-توسعه ای است. بنابراین برای جمع آوری اطلاعات از مطالعات کتابخانه ای و روش میدانی و مصاحبه با ساکنان محلات حاشیه نشین استفاده شده است. نتایج نشان می دهد. نظارت، نورپردازی مناسب معابر و کوچه ها، ساماندهی و بهسازی فضاهای مخروبه و بالاتصدی، تاسیس مراکز تفریحی و گذران اوقات فراغت، تعویض معابر و گذرگاه ها ... ار راهکارهای کاهش جرائم و افزایش امنیت با توجه به طراحی محیطی و شهری در مناطق حاشیه نشین می باشند.