بررسى میزان شیوع مواجهه با وسائل نوک تیز پزشکى در میان پرستاران یک بیمارستان دانشگاهى

مواد و روش ها: این مطالعه توصیفى مقطعى در یک بیمارستان دانشگاهى در شهر تهران در شهریور ماه 1386 انجام گردید. براى انجام مطالعه، یک پرسش نامه دو صفحه اى استفاده گردید. که شامل اطلاعات دموگرافیک (مانند سن، جنس و سطح تحصیلات) و سوالاتى در مورد نوع نوک تیز مواجهه یافته و همچنین بخش و نوع فعالیتى که منجر به مواجهه به وسیله نوک تیز شده بود. با استفاده از نرم افزار آمارى spss ver 12 اطلاعات جمع آورى شده مورد بررسى قرار گرفت. نتایج: در این پژوهش 613 نفر پرستار شاغل در این بیمارستان دانشگاهى وارد پژوهش شدند، که 201 نفر دچار مواجهه شده بودند (32.78 درصد). از این میان 107 نفر (53.2 درصد) مرد و تعداد زنان 94 نفر (46.8 درصد) بود. میانگین سنی افراد در زمان مواجهه شدن 34 سال بود. (sd=±6.5). از نظر تحصیلات در میان افراد دچار مواجهه، 15 نفر کاردان (7.5 درصد) و 178 نفر کارشناس (88.6 درصد) و 8 نفر کارشناس ارشد بودند بیشترین تعداد مواجهه در بخش های داخلی با فراوانی 46 بار (22.9 درصد) بوده است. شایع ترین وسیله عامل مواجهه سر سرنگ با فراوانی 142 مورد (70.6 درصد) بود. از نظر فعالیتی که فرد در حین انجام آن دچار مواجهه شده بود، خونگیری با 49 مورد (24.4 درصد) بیشترین فراوانى را داشت. نتیجه گیرى: فراوانى بالاى مواجهه شدن و تماس شغلى با خون زنگ خطر جدى براى پرستاران است. لذا آموزشهاى کاربردى و اطلاع رسانى جهت گزارش دهى همه افراد دچار مواجهه توصیه مى شود.