بررسی وضعیت ازدواج و سازگاری زناشویی در بین کارکنان سپاه

مواد و روش کار: در این پژوهش که در سال 1382 با هدف شناخت وضعیت سازگاری زناشویی و میزان شیوع ناسازگاری در بین کارکنان سپاه انجام گرفت، تعداد 900 زوج از بین کارکنان سپاه شهر تهران با استفاده از روش خوشه ای چند مرحله ای انتخاب و مورد مطالعه قرار گرفتند. روش پژوهش، روش توصیفی- زمینه یابی بود. ابزار مورد استفاده در پژوهش عبارت بودند از: آزمون رضایت زناشویی انریچ، پرسشنامه اطلاعات جمعیت شناختی و اطلاعات ازدواج.

نتایج: نتایج حاصل از تحقیق نشان داد، 10.2 درصد از مردان و 19.7 درصد از زنان از زندگی زناشویی خود ناراضی هستند و 51.4 درصد از مردان و 49.7 درصد از زنان گاهی راضی و گاهی ناراضی اند. بیشترین میزان نارسازگاری در بین آنها در زمینه توانایی حل تعارض و روابط جنسی بود.

بحث: لازمه توانایی حل تعارض و بهبود روابط جنسی داشتن مهارت هایی است که قابل آموزش و یادگیری هستند. از طریق افزایش مهارت های زوجین در ابعاد فوق می توان میزان سازگاری زناشویی و در نهایت میزان رضایت از زندگی را در آنها افزایش داد. بر این اساس پیشنهاد اصلی پژوهش حاضر توجه مسئولین سپاه به برنامه های آموزشی و مشاوره خانواده است.