توزیع آناتومیک مجروحیت های جنگی و نقش احتمالی وسایل حفاظت فردی در پیشگیری از آنها

روش ها. تحقیق حاضر به صورت توصیفی-مقطعی روی پرونده پزشکی مجروحین جنگ ایران و  عراق اعزام شده به ستاد مجروحین و مصدومین یکی از استان های کشور طی سال 1366 صورت پذیرفت. اطلاعات درج شده در پرونده با استفاده از چک لیست محقق ساز استخراج شد و از نظر عضو آسیب دیده، مجروحیت به سر و گردن، اندام فوقانی، اندام تحتانی، قفسه صدری، شکم، ستون فقرات و لگن تقسیم گردید. داده های جمع آوری شده با استفاده از آزمون های مربوط به متغیرهای کیفی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.

 یافته ها. بین کل افراد شرکت داده شده در مطالعه، 578 مورد مجروحیت ثبت گردید. شیوع آسیب اندام تحتانی (57.6%) بیش از سایر قسمت های بدن بود. اندام فوقانی (30%) و سر و گردن (15.7%) در رده دوم و سوم قرار داشتند. شایع ترین علت نظامی رخداد مجروحیت، انفجار خمپاره و اصابت ترکش ناشی از آن بود. بیش از نیمی از مجروحیت ها حین عملیات پدافند رخ داده بود.

نتیجه گیری. عوامل غیرجنگی در بروز مجروحیت ها نقش مهمی دارد و در بیشتر مجروحیت ها ناحیه سر و تنه درگیر شده اند. لذا اهتمام در به کارگیری وسایل حفاظت فردی با درجه حفاظت بالا می تواند در کاهش شیوع مجروحیت ها موثر باشد.