نیازهای آموزشی جراحان عمومی در برنامه های آموزش مداوم دانشگاه علوم پزشکی تهران از دیدگاه شرکت کنندگان

مقدمه. در سیستم آموزشی کنونی، در نظر گرفتن جنبه های اقتصادی و استفاده منطقی از نیروی انسانی، یک ضرورت است و در این راستا شناسایی نیازهای آموزشی و معین نمودن اولویت ها و روش های مناسب و نوین آموزشی در برنامه های آموزش مداوم، امکان استفاده بهینه از منابع محدود و در دسترس را فراهم می کند. هدف از این مطالعه، تعیین اولویت های آموزشی مورد نیاز و روش های مؤثر آموزشی متخصصین جراحی عمومی با استفاده از نظرات آنان بود.

روش ها. این مطالعه از نوع پیمایشی- مقطعی و ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه معتبر (اعتبار محتوی) و پایا (آزمون مجدد) و خود اجرا بوده است. نمونه ها 143 نفر از جراحان عمومی بوده اند که در هنگام شرکت در برنامه های مدون و دریافت گواهی نهایی آموزش مداوم از دانشگاه علوم پزشکی تهران در سال 1380، در این مطالعه شرکت کرده اند. روش نمونه گیری سرشماری و از نرم افزار spss-9 برای تجزیه و تحلیل اطلاعات استفاده شد. یافته ها به صورت توزیع فراوانی ارائه گردیده اند.

نتایج. مهمترین اولویت آموزشی مورد درخواست جراحان عمومی، روش های جدید جراحی (25.17 درصد) و پراهمیت ترین روش آموزشی مورد درخواست، سخنرانی همراه با پرسش و پاسخ (57.3 درصد) بوده است. اکثر پزشکان جراح (61.5 درصد) ترجیح می دادند که مدت اجرای برنامه کمتر از 3 روز باشد.

بحث. روش های جدید جراحی به عنوان اولین اولویت آموزشی با نیازهای شغلی جراحان مطابقت دارد. آموزش به روش سخنرانی همراه با پرسش و پاسخ ممکن است در نتیجه فقدان دانش لازم در رابطه با سایر روش ها باشد. پیشنهاد می گردد در برنامه های آتی آموزش مداوم، با توجه به ماهیت رشته، از سایر روش های آموزش بهره گیری و برنامه های مدون نیز، در مقایسه با سایر برنامه ها، بیشتر اجرا شود.