نظرات دانشجویان پزشکی دانشکده پزشکی اراک در مورد امتحانات جامع علوم پایه و پیش کارورزی

مقدمه: نظرات گوناگونی در مورد آثار امتحانات جامع پیش کارورزی و علوم پایه بر آموزش و کیفیت زندگی دانشجویان مطرح گردیده است. این مطالعه با هدف بررسی نظرات دانشجویان پزشکی در مورد توانایی ارزیابی و فواید و معایب این امتحانات انجام شد.

روش ها: در این مطالعه توصیفی- مقطعی، 91 دانشجو به صورت سرشماری مورد مطالعه قرار گرفتند. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه خودساخته بود که پس از طراحی نمودار درختی، امتیازگذاری و تهیه بانک سؤال، مطالعه مقدماتی انجام یافت و بر اساس بررسی روایی صوری و محتوایی سؤالات، سؤالات نهایی انتخاب گردید. داده ها با نرم افزا spss  تحلیل گردید.

نتایج: نوزده دانشجوی فیزیوپاتولوژی، 44 کارآموز و 28 کارورز در این مطالعه شرکت کردند. دانشجویان، امتحان پیش کارورزی را برای سنجش اطلاعات دانشجو ضروری دانستند ولی در مورد علوم پایه چنین نبود. هر دو گروه معتقد بودند آزمون ها قادر به ارزیابی نتیجه سعی و کوشش چندین ساله و مهارت و نگرش دانشجو نیستند و فراگیری معلومات برای این آزمون ها در حل سؤالات بالینی در برخورد با بیمار بی تأثیر است، این امتحانات با ایجاد استرس زیاد، سبب مختل شدن زندگی دانشجو می شود، و نتایج امتحانات موقتی است و اثر کاربردی ندارد.

نتیجه گیری: اکثر دانشجویان امتحانات جامع را روش مناسبی برای سنجش مهارت های عملی نمی دانند و عدم قبولی در امتحان، برابر با شش ماه وقفه در دوران تحصیل آنان خواهد بود. شاید بهتر باشد امتحانات با شیو osce  و با فواصل کمتر، جانشین این دو امتحان جامع شوند و به امتحانات انتهای هر بخش در ارزشیابی دانشجو، بهای بیشتری داده شود.