بررسی اثر پلی مورفیسم ژن سایتوکاین های پیش التهابی در بیماری پریودنتیت مهاجم ژنرالیزه

مقدمه: پریودنتیت مهاجم یک بیماری چند عاملی است که در حضور باکتری ها و تحت تاثیر فاکتورهای محیطی و ژنتیکی ایجاد می شود و باعث کاهش عملکرد بافت های نگهدارنده دندان در سنین زیر سی سال می شود. سایتوکاین های پیش التهابی با شرکت در پدیده التهاب در پاسخ ایمنی فرد به پاتوژن های پریودنتال نقش دارند. پیشنهاد شده است پلی مورفیسم ژن سایتوکاین ها می تواند در پاسخ ایمنی فرد و در نتیجه در پاتوژنز پریودنتال موثر باشد. این مطالعه به بررسی ارتباط پلی مورفیسم ژن tnf-α-308g/a, il-1α-889c/t, il-1β+3954c/t به عنوان مهم ترین سایتوکاین های پیش التهابی در پریودنتیت مهاجم می پردازد.

مواد و روش ها: در این مطالعه مورد-شاهدی که مسائل اخلاقی آن مورد تایید و تصویب کمیته اخلاق دانشگاه علوم پزشکی مشهد قرار گرفت، بعد از گرفتن نمونه خون وریدی از بازوی بیماران (تعداد-65) و افراد سالم (تعداد-60) مراجعه کننده به دانشگاه دندانپزشکی مشهد، dna آنها در پژوهشکده بوعلی استخراج گردید و توسط تکنیک pcr-rflp پلی مورفیسم ژن آنها تعیین گردید. داده ها توسط نرم افزار spss با ویرایش 15 مورد آنالیز قرار گرفت.

یافته ها: il-1β: ژنوتایپ tt, cc, ct در بیماران به ترتیب 39.6%، 60.4% و 0% در افراد سالم به ترتیب 41.7%، 50% و 8.30% بدست آمد. il-1α: ژنوتایپ tt, cc, ct در بیماران به ترتیب 44.6%، 46.2% و 9.2% و در افراد سالم به ترتیب 46.5% 51.2% و 2.3% حاصل شد. tnf-α: ژنوتایپ aa, gg, ga در بیماران به ترتیب 44.8%، 41.4% و 13.8% و در افراد سالم به ترتیب 46.7%، 50% و 3.3% بدست آمد. بین دو گروه هیچ اختلاف آماری معنی داری مشاهده نشد.

نتیجه گیری: عدم ارتباط بین پلی مورفیسم های tnfα, il1β, il1α با بیماری پریودنتیت مهاجم در جامعه مورد مطالعه ما، استفاده از این ژن ها را به عنوان ریسک مارکر، در پریودنتیت مهاجم، مورد تردید قرار می دهد.