بررسی بروز آنتی ژن های pcna, p53 در لکوپلاکیای مخاط دهان با و بدون دیسپلازی به روش ایمونوهیستوشیمی

مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی تظاهر pcna, p53 در 53 نمونه از بلوک های پارافینی مربوط به لکوپلاکیا (بدون دیسپلازی (17 مورد)، دیسپلازی خفیف (15 مورد)، دیسپلازی متوسط (14 مورد) و دیسپلازی شدید (7 مورد) و 10 مورد مربوط به مخاط طبیعی دهان به روش ایمونوهیستوشیمی بررسی شد. آزمون های آماری مورد استفاده آنالیز واریانس یک طرفه، کروسکال-والیس و ضریب همبستگی اسپیرمن بود.

یافته ها: در این مطالعه 40% از نمونه های نرمال، 76.5% از لکوپلاکیاهای بدون دیسپلازی و 93.33% از لکوپلاکیاهای دیسپلاستیک، p53 را بروز دادند و pcna در تمامی این ضایعات تظاهر یافت. اختلاف معنی داری از لحاظ تعداد سلول های pcna, p53 مثبت و شدت تظاهر این مارکرها بین ضایعات وجود داشت (p<0.01). ارتباط مثبتی بین تظاهر pcna, p53 مشاهده گردید.

نتیجه گیری: افزایش بروز pcna, p53 با درجه دیسپلازی لکوپلاکیای دهان ارتباط دارد و از این دو نشانگر می توان برای درجه بندی دقیق تر دیسپلازی، همچنین یافتن ضایعات لکوپلاکیای دیسپلاستیک استفاده نمود. همچنین، می توان از p53, pcna بعنوان مارکرهای پیش بینی کننده تغییرات بدخیمی در ضایعات لکوپلاکیای دهانی استفاده نمود.