مقایسه استحکام پیوند برشی سیستم های self-etch در عاج سطحی و عمقی

مواد و روش ها: روش این مطالعه تجربی، از نوع آزمایشگاهی و نوع تحقیق تحلیلی و با طرح موازی بود. در این مطالعه 48 دندان پره مولر انسانی مورد استفاده قرار گرفت. بعد از تمیز کردن مکانیکی دندانها، نمونه ها در هیپوکلریت سدیم 5.25% جهت ضدعفونی به مدت 5 دقیقه قرار گرفتند. دندانها از ناحیه ریشه بوسیله رزین آکریلی مانت شدند. نمونه ها به 4 گروه a,b,c,d بصورت مساوی تقسیم شدند. در گروه b, a سطح  باکال نمونه ها تا ناحیه اتصال عاج و مینا تراشیده شدند و در گروه d, c، سطح باکال تا 3 میلی متر عمیق تر از dej تراشیده شدند. در این مطالعه 2 گروه از سیستم های self-etch به کار برده شدند. prime & bond nt, prompt-lpop، در گروه a, c، از عامل اتصال prompt-lpop و در گروه d, b از عامل اتصال prime & bond nt طبق دستور کارخانه استفاده شد. قطعاتی از کامپوزیت با قطر 1.5 میلی متر و ارتفاع 2 میلی متر بر روی سطح باکال آماده سازی شده دندانها قرار داده و کیور شدند و در نهایت نمونه ها تحت نیروی برشی و با سرعت 1mm/min تا نقطه شکست بارگذاری شدند. جهت مقایسه استحکام پیوند برشی گروه ها با یکدیگر از آزمون آنالیز واریانس دو عاملی anova استفاده گردید.

یافته ها: میانگین استحکام پیوند برشی در سیستم prompt-lpop در عاج سطحی، 26.42±3.40mpa و در عاج عمقی 11.83±2.62mpa و در سیستم prime & bond nt، در عاج سطحی 24.33±4.70mpa و در عاج عمقی، 12.91±2.21mpa بود. همچنین مجموع میانگین استحکام پیوند برشی دو سیستم باندینگ در عاج سطحی 25.37±4.10mpa و در عاج عمقی 12.35±2.42mpa بود. نتایج آزمون آماری نشان داد که تفاوت معنی دار آماری بین استحکام پیوند برشی دو ماده prime & bond nt, prompt-lpop و در عاج سطحی و عمقی وجود نداشت. ولی تفاوت آماری معنی داری بین استحکام پیوند برشی در عاج سطحی و عاج عمقی در هر دو سیستم بطور جداگانه مشاهده شد.

نتیجه گیری: با توجه به آنالیز آماری داده ها تراش محافظه کارانه حفره و با عمق کمتر برای بهبود کارائی ترمیم هائی که از سیستم های چسباننده عاجی self-etch استفاده می کنند توصیه می گردد.