مقایسه دقت اندازه گیری درجه حرارت بدن به روش تمپانیک با روش های اگزیلاری و رکتالی

مواد و روش ها: به منظور تعیین دقت روش تمپانیک در کنترل درجه حرارت بدن، تعداد 220 کودک 3 ماهه تا 6 ساله مراجعه کننده به بیمارستان کودکان علی اصغر (ع) بوشهر مورد بررسی قرار گرفتند. در کلّیه نمونه ها، با چهار روش رکتالی، اگزیلاری و تمپانیک راست و چپ، درجه حرارت اندازه گیری شد.

یافته ها: میانگین درجه حرارت در روش رکتال در مقایسه با روش تمپانیک و اگزیلاری به ترتیب 0.3 درجه سانتی گراد و 0.1 درجه سانتی گراد بالاتر بود. همبستگی بین تمپانیک گوش راست و چپ (p<0.001, r=0.879) بین رکتال و تمپانیک راست (p<0.005, r=0.762)، بین تمپانیک راست و اگزیلاری (p<0.001, r=0.808) ، و بین اگزیلاری و رکتال (p<0.001, r=0.746) بدست آمد. میزان حساسیت، ویژگی و دقت در روش تمپانیک (با مرز تب 38 درجه سانتی گراد) به ترتیب 46.4 درصد، 97.2 درصد و 90.9 درصد بود. با استفاده از منحنی راک مشخص شد که مناسب ترین نقطه مرز تب، 37 درجه سانتی گراد می باشد که در این نقطه، حساسیت، ویژگی و دقت به ترتیب به 92.9 درصد، 90.1 درصد و 90.4 درصد افزایش می یابد، در این حالت ضریب کاپا توافق خوبی را بین درجه حرارت رکتال و تمپانیک نشان داد.

نتیجه گیری: روش تمپانیک در مقایسه با روش رکتال و اگزیلاری روشی دقیق، سریع، راحت و ایمن برای کودکان است و مناسب ترین نقطه مرزی برای تب در این روش، میزان 37 درجه سانتی گراد است.